Κουνγκ Φου

Οι Κινεζικές πολεμικές τέχνες, που αναφέρονται επίσης στην κινεζική γλώσσα (μανδαρινικά) με τον όρο Wushu και γενικά ως Κουνγκ Φου ή Gung Fu είναι ένας αριθμός μορφών μάχης που έχουν αναπτυχθεί στο πέρασμα των αιώνων στην Κίνα. Αυτές οι μορφές πάλης συχνά ταξινομούνται ανάλογα με κοινά χαρακτηριστικά, που προσδιορίζονται ως «οικογένειες», «αιρέσεις» ή «σχολές» των πολεμικών τεχνών. Παραδείγματα τέτοιων χαρακτηριστικών περιλαμβάνουν σωματικές ασκήσεις που αφορούν μιμητισμό των ζώων, ή μεθόδους εξάσκησης εμπνευσμένους από κινέζικες φιλοσοφίες, θρησκείες και θρύλους. Στυλ που εστιάζονται στο τσι (ζωτική ενέργεια) είναι χαρακτηρισμένα ως εσωτερικά, ενώ άλλα επικεντρώνονται στη βελτίωση των μυών και την καρδιαγγειακή υγεία και έχουν επισημανθεί ως εξωτερικά. Γεωγραφικά στυλ, όπως βόρεια και νότια είναι μια άλλη δημοφιλής μέθοδος κατηγοριοποίησης τους.

Ορολογία

Κουνγκ-Φου και wushu είναι όροι που έχουμε δανειστεί όταν αναφερόμαστε σε κινέζικες πολεμικές τέχνες. Ωστόσο, οι κινεζικοί όροι Κουνγκ Φου και wushu έχουν μεταξύ τους διαφορετικές σημασίες.

Wǔshù σημαίνει κυριολεκτικά «πολεμική τέχνη». Σχηματίζεται από τις δύο λέξεις, Wǔ που σημαίνει «πολεμική» ή «στρατιωτική» και Shu, το οποίο μεταφράζεται σε πειθαρχία, ικανότητα ή μέθοδο. Ο όρος wushu έχει γίνει το όνομα για το σύγχρονο άθλημα του Γουσού, είτε ως επίδειξη, είτε ως μάχη με γυμνά χέρια, είτε ως μάχη με όπλα και προσαρμόστηκε σε ένα σύνολο αισθητικών κριτηρίων σε αγώνες από το 1949 ως σήμερα στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας.

Αντίθετα, στην κινεζική γλώσσα, το kung fu κυριολεκτικά σημαίνει «εργασία» και «άνθρωπος», μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί σε περιβάλλοντα εντελώς άσχετα με τις πολεμικές τέχνες, και αναφέρεται σε κάθε φυσικό επίτευγμα ή ικανότητα που καλλιεργείται μέσα από την πολύχρονη προσπάθεια και σκληρή δουλειά. Είναι μόνο στα τέλη του εικοστού αιώνα, που ο όρος αυτός χρησιμοποιείται σε σχέση με τις πολεμικές τέχνες από την κινεζική κοινότητα. Το Wushu είναι ένας πιο ακριβής όρος για τις πολεμικές δραστηριότητες.

Ιστορία

Η γένεση των κινεζικών πολεμικών τεχνών έχει αποδοθεί στην ανάγκη για αυτοάμυνα, για κυνήγι και για στρατιωτική εκπαίδευση στην αρχαία Κίνα. Η μάχη σώμα με σώμα και η εκμάθηση όπλων ήταν σημαντικά στην εκπαίδευση των Κινέζων στρατιωτών.

Η λεπτομερής γνώση για την κατάσταση και την ανάπτυξη των κινεζικών πολεμικών τεχνών είναι διαθέσιμη από την δεκαετία Ναντζίνγκ (1928-1937), καθώς το Κεντρικό Ινστιτούτο Guoshu ιδρύθηκε από το καθεστώς Κουόμινταγκ και κατέβαλε προσπάθεια εγκυκλοπαιδικής έρευνας για τις σχολές πολεμικών τεχνών. Από το 1950, η Λαϊκή Δημοκρατίας της Κίνας, έχει οργανώσει τις κινεζικές πολεμικές τέχνες υπό τον τίτλο του Wushu.

Η προέλευση βάσει των θρύλων

Σύμφωνα με το μύθο, οι κινεζικές πολεμικές τέχνες ξεκίνησαν κατά τη διάρκεια της ημι-μυθικής Δυναστείας Ζια περισσότερο από 4.000 χρόνια πριν. Λέγεται ότι ο κίτρινος αυτοκράτορας Huangdi (θρυλική ημερομηνία της ανόδου του 2698 π.Χ. ) παρουσίασε τα πρώτα αγωνιστικά συστήματα της Κίνας. Ο Κίτρινος αυτοκράτορας περιγράφεται ως διάσημος στρατηγός ο οποίος, πριν γίνει ηγέτης της Κίνας, έγραψε πραγματείες για την ιατρική, αστρολογία και τις πολεμικές τέχνες. Ένας από τους κύριους αντιπάλους του ήταν ο Τσι Γιου, ο οποίος πιστώνεται ως ο δημιουργός της τζιάο ντι, πρόδρομος της μοντέρνας τέχνης της Κινέζικης Πάλης.

Ο ναός Shaolin και οι πολεμικές τέχνες

Το στυλ Shaolin Wushu θεωρείται ως ένα από τα πρώτα θεσμοθετημένα στις κινέζικες πολεμικές τέχνες. Η αρχαιότερη απόδειξη της συμμετοχής των Shaolin είναι μια στήλη από 728 μ.Χ, που το πιστοποιεί δύο περιπτώσεις: υπεράσπισης της Μονής Σαολίν από ληστές περίπου 610 μ.Χ. , και στη συνέχεια το ρόλο τους στην ήττα του Wang Shichong στη Μάχη της Hulao στο 621 μ.Χ.. Από τον 8ο έως τον 15ο αιώνα, δεν υπάρχουν σωζόμενα έγγραφα που να παρέχουν αποδείξεις για τη συμμετοχή των Shaolin σε μάχες.

Μεταξύ του 16ου και 17ου αιώνα, όχι λιγότερες από σαράντα πηγές υπάρχουν με αποδείξεις ότι οι μοναχοί Shaolin ασκούνται σε πολεμικές τέχνες, και ότι η πολεμική πρακτική έγινε αναπόσπαστο στοιχείο της ζωής των μοναστικών Σαολίν. Για τους μοναχούς, για να δικαιολογήσουν τη δημιουργία νέων συστημάτων γνώσης ως βουδιστές, αναφέρεται συχνά μύθος που αφορά την υποτιθέμενη πρώτη εμφάνιση που Σαολίν Κουνγκ Φου από τον Βουδιστή μοναχό Bodhidharma που χρονολογείται την περίοδο αυτή. Η προέλευση αυτού του μύθου έχει αποδοθεί στην περίοδο Ming του Yijin Jing, ένα κείμενο γραμμένο το 1624 που αποδίδεται στον Bodhidharma.

Οι αναφορές των πολεμικών τεχνών στην πρακτική των Shaolin εμφανίζονται σε διάφορα λογοτεχνικά είδη από τα τέλη του Μινγκ: σε επιτάφιους των Shaolin μοναχών πολεμιστών, πολεμικές τέχνες-εγχειρίδια, στρατιωτικές εγκυκλοπαίδειες, ιστορικά συγγράμματα, ταξιδιωτικά, μυθιστορήματα και στην ποίηση. Ωστόσο, οι πηγές αυτές δεν επισημαίνουν σε κάθε συγκεκριμένο στυλ που προέρχεται από τους Σαολίν. Αυτές οι πηγές, σε αντίθεση με εκείνες από την περίοδο Τανγκ, αναφέρονται σε πρακτικές ένοπλης μάχης των Shaolin. Αυτές περιλαμβάνουν μια δεξιότητα για την οποία οι μοναχοί Σαολίν είχαν γίνει διάσημοι-το όπλο-κοντάρι (Καντονέζικα gwan). Ο στρατηγός των Μινγκ Qi Jiguang περιλαμβάνει περιγραφή των Shaolin Quan Fa και τεχνικές με το κοντάρι στο βιβλίο του, Ji Xiao Xin Shu. Όταν το βιβλίο αυτό εξαπλώθηκε στην Ανατολική Ασία, είχε μεγάλη επίδραση στην ανάπτυξη των πολεμικών τεχνών σε περιοχές όπως η Οκινάβα και την Κορέα.