The post Χάντμπολ ή Χειροσφαίριση: Αυτά που πρέπει να ξέρετε appeared first on Ορίζοντας Γνώσης.
]]>Το χάντμπολ ή χειροσφαίριση είναι ένα από τα αρχαιότερα αθλήματα στον κόσμο και έχει τις ρίζες του στην αρχαία Ελλάδα. Είναι ομαδικό άθλημα, το οποίο παίζεται από άνδρες και γυναίκες και εντάχθηκε στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων το 1972. Διαθέτει στοιχεία από όλα τα ομαδικά αθλήματα, κυρίως όμως ταιριάζει με το ποδόσφαιρο, με τη διαφορά ότι το χάντμπολ παίζεται με τα χέρια. Το πλεονέκτημά του είναι ότι μπορεί να παιχτεί σε κλειστό γήπεδο (40μ Χ 20μ), σε ανοιχτό, σε γρασίδι και γενικά σε οποιοδήποτε ανοιχτό χώρο με επίπεδο έδαφος.
Οι παίκτες από κάθε ομάδα είναι επτά. Ο τερματοφύλακας αναγνωρίζεται εύκολα γιατί φορά διαφορετική στολή. Ο αγώνας χωρίζεται σε δύο ημίχρονα, από τα οποία το καθένα διαρκεί 30 λεπτά. Ανάμεσα σε αυτά υπάρχει μία διακοπή δεκαπέντε λεπτών. Υπάρχουν δύο διαιτητές, ένας γραμματέας και ένας χρονομέτρης.
Η μπάλα που χρησιμοποιείται στο άθλημα είναι κατασκευασμένη από δέρμα και η περίμετρός της διαφέρει στους άνδρες σε σχέση με τις γυναίκες. Έτσι, για τους άνδρες ορίστηκε σε 58-60 εκατοστά, ενώ για τις γυναίκες σε 54-56 εκατοστά. Για να υπάρχει καλύτερη επαφή, επαλείφουν τις άκρες των δακτύλων τους με ειδική κόλλα. Σκοπός του παιχνιδιού είναι να επιτευχθούν τέρματα, με νικήτρια ομάδα να είναι εκείνη που πετυχαίνει τα πιο πολλά από αυτά.
Παίζεται με την αποκλειστική χρήση των χεριών και όταν πιάνει τη μπάλα ο παίκτης κάνει τρία βήματα. Οι παίκτες που πραγματοποιούν επίθεση δεν επιτρέπεται να κρατήσουν τη μπάλα για χρόνο μεγαλύτερο των 3 δευτερολέπτων χωρίς να πασάρουν, να σουτάρουν ή να κάνουν ντρίμπλα. Στη διάρκεια του αγώνα μπορεί να γίνουν απεριόριστες αλλαγές μεταξύ των παικτών ή παικτριών. Το χρονικό όριο μιας επίθεσης δεν ξεπερνάει τα 30 δεύτερα κατά μέσο όρο. Αν η μπάλα χτυπήσει σε οποιοδήποτε σημείο κάτω από το γόνατο τότε είναι «πόδια» και η μπάλα πάει στον αντίπαλο ο οποίος εκτελεί ελεύθερη βολή.
Κάθε σωματική επαφή είναι φάουλ και σε κάθε αντικανονικό φάουλ επιβάλετε ποινή. Εκτελείται από το σημείο που έγινε η παράβαση μόνο με πάσα μέσα σε τρία δευτερόλεπτα και οι αντίπαλοι πρέπει να στέκονται τρία μέτρα μακριά από τον παίκτη που εκτελεί το φάουλ.
Άουτ είναι όταν η μπάλα βγει από τις διαχωριστικές γραμμές του γηπέδου και τη μπάλα την επαναφέρει η αντίπαλη ομάδα. Στην ισοπαλία οι ομάδες μοιράζονται από έναν βαθμό και ο νικητής επιβραβεύεται με δύο βαθμούς. Παράταση υπάρχει μόνο στις περιπτώσεις που επιβάλλεται από τον θεσμό για να υπάρχει συνέχεια. Στο πέναλτι η γραμμή των 7 μέτρων είναι το σημείο ποινής του πέναλτι.
Αν ένας παίκτης κάνει ένα σκληρό μαρκάρισμα τιμωρείται με κίτρινη κάρτα. Αν το επαναλάβει αποβάλλεται για δύο λεπτά. Αν στο ίδιο παιχνίδι ένας παίκτης τιμωρηθεί τρεις φορές με δίλεπτη αποβολή αποβάλλεται οριστικά, μόνο απ` αυτόν τον αγώνα με κόκκινη κάρτα. Σε εξαιρετικές βίαιες περιπτώσεις υπάρχει κι η απ’ ευθείας κόκκινη.
Μόνο με το σώμα σου μπορείς να τον εμποδίσεις. Δε μπορείς να τον πιάσεις με τα χέρια σου ή να του βάλεις… τρικλοποδιά. Μπορείς όμως να μπλοκάρεις ένα σουτ, να κλέψεις τη μπάλα, αλλά δεν μπορείς να χτυπήσεις τη μπάλα όταν την έχει στα χέρια του ο αντίπαλος.
Ο τερματοφύλακας εκτείνεται σε απόσταση 6 μέτρων μπροστά από την περιοχή του και δεν έχει δικαίωμα να εισχωρήσει κανείς άλλος χαντμπολίστας. Αν ο τερματοφύλακας διώξει τη μπάλα δεν έχουμε κόρνερ όπως στο ποδόσφαιρο, αλλά άουτ, λόγω επιβράβευσης της επέμβασής του.
Το χάντμπολ είναι ένα δύσκολο άθλημα τόσο ψυχικά όσο και σωματικά, με απίστευτη ένταση και δυναμισμό και για αυτό είναι ένα συναρπαστικό και ελκυστικό παιχνίδι! Προωθεί διαφορετικές τακτικές και στρατηγικές χωρίς να είναι μονότονο και προβλέψιμο. Είναι ένα δυναμικό, γρήγορο και διασκεδαστικό άθλημα. Με το χάντμπολ αποκτάς ομαδικό πνεύμα, γιατί πρέπει όλη η ομάδα να ενεργεί από κοινού και οι αποφάσεις να παίρνονται σε κλάσματα δευτερολέπτου. Αυξάνει την αντίληψη του παίκτη και απαιτεί όχι μόνο να τρέχει μέσα στο γήπεδο, αλλά και να σκέφτεται γρήγορα και σωστά.
The post Χάντμπολ ή Χειροσφαίριση: Αυτά που πρέπει να ξέρετε appeared first on Ορίζοντας Γνώσης.
]]>The post Γιατί υπεραναλύω το παρελθόν; appeared first on Ορίζοντας Γνώσης.
]]>Όταν υπεραναλύετε αναμνήσεις του παρελθόντος, προσπαθήστε να είστε ενεργητικοί και να παράγετε ιδέες που θα οδηγήσουν στην επίλυση των προβλημάτων, αντί να είστε απλώς παθητικοί. Πολλοί από εμάς απολαμβάνουμε να κρατάμε ημερολόγιο, να διαβάζουμε αυτοβιογραφίες ή να αναπολούμε το παρελθόν μαζί με άλλους. Γιατί η ανάμνηση του παρελθόντος μας είναι τόσο σημαντική; Υπάρχουν μειονεκτήματα σε αυτό; Τι μπορούμε να κάνουμε αν μας ενοχλεί η εμμονή στο παρελθόν;
Έρευνες έχουν δείξει ότι το να θυμάται κανείς το παρελθόν του αποτελεί ένα θεμελιώδες ανθρώπινο χαρακτηριστικό και παίζει τέσσερις σημαντικούς ρόλους.
1. Οι αναμνήσεις μας βοηθούν να διαμορφώσουμε την ταυτότητά μας
Οι προσωπικές μας αναμνήσεις μας δίνουν μια αίσθηση συνέχειας· η αίσθηση του εαυτού προχωράει στον χρόνο. Παρέχουν σημαντικές πληροφορίες σχετικά με το ποιοι είμαστε και ποιοι θέλουμε να είμαστε.
2. Οι αναμνήσεις μας βοηθούν να επιλύσουμε προβλήματα
Οι αναμνήσεις μας προσφέρουν πιθανές λύσεις στα τρέχοντα προβλήματα και μας καθοδηγούν κατά την επίλυσή τους.
3. Οι αναμνήσεις μας κάνουν κοινωνικούς
Οι προσωπικές αναμνήσεις είναι σημαντικές για τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις. Η δυνατότητα ανάκλησης προσωπικών αναμνήσεων παρέχει σημαντικό υλικό κατά την απόκτηση νέων φίλων, τη διαμόρφωση σχέσεων και τη διατήρηση των ήδη υφιστάμενων σχέσεων.
4. Οι αναμνήσεις μας βοηθούν να ρυθμίζουμε τα συναισθήματά μας
Οι αναμνήσεις μας παρέχουν παραδείγματα παρόμοιων καταστάσεων που έχουμε βιώσει στο παρελθόν. Αυτό μας επιτρέπει να σκεφτούμε πώς διαχειριστήκαμε τα συναισθήματά μας τότε και τι μπορούμε να μάθουμε μέσα από αυτήν την εμπειρία.
Τέτοιες αναμνήσεις μπορούν επίσης να μας βοηθήσουν να διαχειριστούμε ισχυρά αρνητικά συναισθήματα. Για παράδειγμα, όταν κάποιος αισθάνεται λυπημένος, μπορεί να εστιαστεί σε μια θετική ανάμνηση για να βελτιώσει τη διάθεσή του.
Η εστίαση στις προσωπικές μας αναμνήσεις δεν μας βοηθά μόνο ως άτομα. Μας επιτρέπει επίσης να δραστηριοποιούμαστε στο κοινωνικοπολιτιστικό μας πλαίσιο, η κοινωνία και ο πολιτισμός επηρεάζουν τον τρόπο που θυμόμαστε το παρελθόν μας. Για παράδειγμα, στις δυτικές κουλτούρες οι άνθρωποι τείνουν να ανακαλούν αναμνήσεις που είναι μακρινές, συγκεκριμένες, λεπτομερείς και που επικεντρώνονται στο άτομο. Αντίθετα, στους πολιτισμούς της Ανατολικής Ασίας, οι άνθρωποι τείνουν να ανακαλούν γενικότερες αναμνήσεις που επικεντρώνονται στις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις και τους συντρόφους. Οι ερευνητές έχουν δει αυτές τις διαφορές τόσο στα παιδιά όσο και τους ενήλικες. Πράγματι, ο τρόπος με τον οποίο οι γονείς συζητούν τα γεγονότα του παρελθόντος με τα παιδιά τους διαφέρει πολιτισμικά.
Οι γονείς από τους δυτικούς πολιτισμούς επικεντρώνονται περισσότερο στο παιδί και στις σκέψεις και τα συναισθήματά του από ό,τι οι γονείς από τις χώρες της Ανατολικής Ασίας. Έτσι, υπάρχουν ακόμη και πολιτισμικές διαφορές στους τρόπους με τους οποίους διδάσκουμε τα παιδιά μας να εστιάζουν στο παρελθόν.
Οι άνθρωποι από τους δυτικούς πολιτισμούς τείνουν να ανακαλούν συγκεκριμένες μοναδικές αναμνήσεις που επανεπιβεβαιώνουν τη μοναδικότητα του ατόμου, μια αξία στην οποία δίνεται έμφαση στους δυτικούς πολιτισμούς. Αντίθετα, στους πολιτισμούς της Ανατολικής Ασίας οι αναμνήσεις λειτουργούν βοηθητικά ως προς την συγγένεια και την κοινωνική σύνδεση, μια αξία στην οποία δίνεται έμφαση στους πολιτισμούς της Ανατολικής Ασίας.
Δεδομένου ότι η αναπόληση του παρελθόντος διαδραματίζει τόσο σημαντικό ρόλο στον τρόπο που λειτουργούμε ως άνθρωποι, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι σε πολλές ψυχικές διαταραχές παρουσιάζεται διαταραχή μνήμης. Οι άνθρωποι που υποφέρουν από κατάθλιψη, για παράδειγμα, τείνουν να ανακαλούν περισσότερες αρνητικές και λιγότερες θετικές προσωπικές αναμνήσεις. Για παράδειγμα, κάποιος που πάσχει από κατάθλιψη μπορεί να θυμάται ότι απέτυχε στις εξετάσεις αντί να θυμάται τις ακαδημαϊκές επιτυχίες του. Τα άτομα με κατάθλιψη επίσης δυσκολεύονται πολύ να θυμηθούν γεγονότα που συνέβησαν σε συγκεκριμένο τόπο και χρόνο. Για παράδειγμα, αντί να έχουν μια ανάμνηση «πραγματικά πέρασα ωραία στο πάρτι του Κώστα την περασμένη Πέμπτη», οι αναμνήσεις τους περιλαμβάνουν πιο γενικές εμπειρίες, όπως για παράδειγμα, «περνάω ωραία όταν πηγαίνω σε πάρτι». Τα άτομα με κατάθλιψη τείνουν επίσης, να δομούν την ιστορία της ζωής τους διαφορετικά και να αναφέρουν περισσότερες αρνητικές εμπειρίες. Τείνουν ακόμη, να θυμούνται περιόδους της ζωής τους όπως είναι η μετάβαση στο πανεπιστήμιο, είτε ως ξεκάθαρα θετικές είτε ως ξεκάθαρα αρνητικές (και όχι ως συνδυασμό και των δύο).
Οι διαταραχές μνήμης είναι επίσης χαρακτηριστικό γνώρισμα της διαταραχής μετατραυματικού στρες. Αυτή η διαταραχή παρουσιάζεται όταν ανεπιθύμητες, ενοχλητικές προσωπικές αναμνήσεις της τραυματικής εμπειρίας εμφανίζονται αυθόρμητα στο μυαλό. Τα άτομα με αγχώδεις διαταραχές τείνουν να έχουν προκαταλήψεις όταν θυμούνται το παρελθόν τους. Για παράδειγμα, όλοι μας, δυστυχώς, βιώνουμε κοινωνικά ατοπήματα κατά καιρούς, όπως το να σκοντάφτει κανείς την στιγμή που μπαίνει στο λεωφορείο ή να χύνει ένα ποτό σε ένα πάρτι. Ωστόσο, οι άνθρωποι που υποφέρουν από κοινωνικό άγχος είναι πιθανότερο να καταβάλλονται από συναισθήματα αμηχανίας και ντροπής όταν θυμούνται αυτές τις εμπειρίες. Τέλος, η διαρκής και υπερβολική εστίαση στο παρελθόν, χωρίς τη δημιουργία λύσεων, μπορεί να μην είναι χρήσιμη. Μπορεί να οδηγήσει σε συναισθηματική σύγχυση και σε ακραίες περιπτώσεις, μπορεί να προκαλέσει συναισθηματικές διαταραχές, όπως κατάθλιψη, άγχος και διαταραχή μετατραυματικού στρες.
Αν η εμμονή στο παρελθόν σας ενοχλεί, οι ακόλουθες πρακτικές συμβουλές μπορούν να σας βοηθήσουν.
Όταν υπεραναλύετε αναμνήσεις του παρελθόντος, προσπαθήστε να είστε ενεργητικοί και να παράγετε ιδέες που θα οδηγήσουν στην επίλυση των προβλημάτων, αντί να είστε απλώς παθητικοί. Επισκεφτείτε έναν ειδικό ψυχικής υγείας εάν σας αναστατώνει το γεγονός ότι εμμένετε στο παρελθόν σας.
Πηγή: PsychologyNow.gr
The post Γιατί υπεραναλύω το παρελθόν; appeared first on Ορίζοντας Γνώσης.
]]>The post Οστρακοειδή appeared first on Ορίζοντας Γνώσης.
]]>Τα όστρακα (ή αλλιώς οστρακοειδή) είναι ο αλιευτικός και διατροφικός όρος που περιγράφει τα υδρόβια ζώα με σκληρό κέλυφος που καταναλώνονται ως τρόφιμα από τους ανθρώπους και περιλαμβάνουν πολλά είδη, όπως τα μύδια, τα στρείδια, τον αχινό, τα χτένια, τις γυαλιστερές, τα κυδώνια, τις αχιβάδες, τα χάβαρα, τις πεταλίδες, τις φούσκες και τις πίνες. Παρακάτω θα γνωρίσουμε τη διατροφική αξία των πιο γνωστών οστρακοειδών.
Τα μύδια αποτελούν μία σημαντική πηγή αντιοξειδωτικών, βιταμινών και καλής ποιότητας πρωτεϊνών, με χαμηλή περιεκτικότητα σε λίπος, θερμίδες και χοληστερίνη. Τα 100 γραμμάρια μύδια περιέχουν:
Τα κυδώνια και οι γυαλιστερές είναι πλούσια πηγή ζωικής πρωτεΐνης και έχουν την μεγαλύτερη περιεκτικότητα σιδήρου από οποιαδήποτε άλλη τροφή (περισσότερο και από το μοσχαρίσιο κρέας ή το συκώτι). Είναι χαμηλά σε κορεσμένα λιπαρά και πολύ καλή πηγή ω-3 λιπαρών οξέων, κάτι που τα κάνει ιδανική τροφή για άτομα με καρδιαγγειακά προβλήματα, αυξημένη αρτηριακή πίεση/λιπίδια αίματος και όχι μόνο. Τα 100 γραμμάρια γυαλιστερές ή κυδώνια περιέχουν:
Τα αυγά του αχινού είναι το βρώσιμο μέρος του ζώου τα οποία αποτελούν και σπουδαία πηγή πρωτεϊνών, βιταμινών και ιχνοστοιχείων. Αν θέλετε λοιπόν να αντικαταστήσετε την πρωτεΐνη που λαμβάνετε από το κρέας, τα αυγά ή τα ψάρια, θα μπορούσατε να δοκιμάσετε τα αυγά του αχινού, σαν μία πολύ καλή εναλλακτική και ιδιαίτερα γευστική επιλογή. Εκτός από τη σημαντική περιεκτικότητα τους σε πρωτεΐνη, οι αχινοί αποτελούν και πολύ καλή πηγή ω-3 λιπαρών οξέων, η επαρκής πρόσληψη και κατανάλωση των οποίων έχει φανεί να έχει σημαντική καρδιοπροστατευτική δράση. Ο ψευδάργυρος φαίνεται να περιέχεται σε μεγάλο βαθμό στα αυγά του αχινού, αποδίδοντας του μία σημαντική δράση στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος. Το ιχνοστοιχείο αυτό βοηθά επίσης, στην ενίσχυση της όσφρησης αλλά και της γεύσης. Τα 100 γραμμάρια αχινού περιέχουν:
Τα καβούρια είναι χαμηλά σε λίπος, σε κορεσμένα λίπη αλλά και σε θερμίδες. Όμως έχουν υψηλότερα επίπεδα χοληστερόλης από τα ψάρια, αλλά μικρότερα από το κρέας (κοτόπουλο, μοσχάρι). Είναι επίσης πλούσια σε πρωτεΐνη και αμινοξέα και δεν περιέχουν καθόλου υδατάνθρακες. Τα 100 γραμμάρια καβουριού περιέχουν:
Οι γαρίδες είναι αναμφίβολα ένα από τα πιο αγαπημένα θαλασσινά και ιδίως τις ημέρες τις νηστείας τις καταναλώνουμε με μεγάλη συχνότητα. Είναι μάλιστα αρκετά υγιεινές, καθώς παρέχουν αξιόλογες ποσότητες σημαντικών θρεπτικών συστατικών, όπως το ιώδιο, που δεν τα βρίσκουμε εύκολα σε άλλες τροφές. Κάποιοι βέβαια τις αποφεύγουν λόγω της χοληστερόλης που περιέχουν. Τα 100 γραμμάρια γαρίδες περιέχουν:
Τα όστρακα, μπορεί να προκαλέσουν αλλεργία. Μια ομάδα ερευνητών αναφέρει ότι μια πρωτεΐνη η τροπομυοσίνη, που ταυτοποιήθηκε ως το κύριο αλλεργιογόνο των γαρίδων και των αστακών, είναι επίσης το κύριο αλλεργιογόνο μιας μεγάλης ομάδας οστρακοειδών. Εάν είστε αλλεργικοί σε θαλασσινά ή ψάρια πρέπει οπωσδήποτε να συμβουλευτείτε έναν ειδικό αλλεργιολόγο πριν από την κατανάλωση οστράκων.
Επίσης έχουν γίνει αρκετές μελέτες σχετικά με την κατανάλωση οστράκων και την πιθανή επακόλουθη τροφική δηλητηρίαση. Πράγματι, ταυτοποιήθηκαν ορισμένοι παθογόνοι μικροοργανισμοί σε ωμά ή ελαφρώς μαγειρεμένα όστρακα. Η κατανάλωσή τους μπορεί να προκαλέσει διάφορα προβλήματα υγείας όπως ναυτία, έμετο, διάρροια, μυϊκή αδυναμία, αποπροσανατολισμό ή και αμνησία. Άτομα με ορισμένες ασθένειες, όπως νεφρική νόσο, είναι πιο πιθανό να εμφανίσουν σοβαρά συμπτώματα που οφείλονται στην κατανάλωση των οστρακοειδών που έχουν μολυνθεί με θαλάσσιες βιοτοξίνες.
Επιπλέον, οι έγκυες γυναίκες και θηλάζουσες μητέρες θα πρέπει να αποφεύγουν την κατανάλωση ωμών θαλασσινών, δεδομένου του κινδύνου τροφικής δηλητηρίασης , που μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες για το έμβρυο ή το μωρό. Γενικότερα τα οστρακοειδή καλό είναι να αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της διατροφής μας καθώς είναι τροφές υψηλής διατροφικής αξίας. Λόγω το πολλαπλών θετικών επιδράσεων που προσφέρουν στον οργανισμό μας, κρίνεται σωστό το σύνολο του πληθυσμού αλλά ειδικότερα οι γυναίκες και τα μικρά παιδιά να συμπεριλάβουν τα ψάρια ή τα οστρακοειδή στη διατροφή τους, με συχνότητα κατανάλωσης τουλάχιστον 2 φορές την εβδομάδα.
Κάλλια Γιαννιτσοπούλου
Kλινική Διαιτολόγος – Διατροφολόγος MSc, MBA, SRD
info@somaygies.gr
The post Οστρακοειδή appeared first on Ορίζοντας Γνώσης.
]]>The post Μήπως μπαίνεις συχνά στην παγίδα πως για όλα φταις εσύ; appeared first on Ορίζοντας Γνώσης.
]]>Υπάρχουν οι άνθρωποι οι οποίοι θεωρούν πως για όλα, φταίνε μονίμως οι άλλοι. Υπάρχουν όμως και οι άνθρωποι οι οποίοι θεωρούν πως για όλα όσα συμβαίνουν φταίνε πάντα οι ίδιοι. Οι πρώτοι, είναι οι άνθρωποι που ρίχνουν τις ευθύνες στους άλλους, είναι μονίμως θυμωμένοι, απαιτητικοί και εριστικοί. Εστιάζουν στην αδικία που γίνεται κατά τη γνώμη τους, πάντα εις βάρος τους, διαμαρτύρονται συνεχώς για το άδικο κράτος, τους κακούς συναδέλφους, τους αταίριαστους συντρόφους. Έχουν την εντύπωση, πως τους χρωστάνε οι άλλοι, η ζωή, η κοινωνία, πολλές φορές, ακόμη κι ο ίδιος ο Θεός.
Υπάρχουν και οι άνθρωποι που θεωρούν πως για όλα φταίνε πάντα οι ίδιοι, πως αυτοί είναι υπεύθυνοι, όχι μόνο για τη δική τους ζωή, αλλά και για τη ζωή των άλλων. Σπεύδουν να πάρουν την ευθύνη στις σχέσεις τους με τους φίλους, τους συντρόφους, τους γονείς, τα παιδιά. Θεωρούν πως αυτοί κατά κύριο λόγο ευθύνονται για το ότι ο σύντροφος τους δεν συμπεριφέρεται σωστά, ο διευθυντής τους ξεσπάει συνεχώς πάνω τους, τα παιδιά τους παίρνουν κακούς βαθμούς στο σχολείο μέχρι και αν κάποιος στην οικογένεια μπορεί να αρρώστησε. Νιώθουν ενοχές όταν δεν ανταποκρίνονται άμεσα στις ανάγκες των άλλων και συνηθίζουν να βάζουν τελευταίες τις δικές τους ανάγκες. Δεν έχουν άμεσες και φανερές απαιτήσεις από τους άλλους, με αποτέλεσμα τις περισσότερες φορές να καταλήγουν άδειοι και κουρασμένοι. Πολλές φορές εκφράζουν το θυμό τους μ έναν παθητικό-επιθετικό τρόπο που μπορεί να εμπεριέχει μεμψιμοιρία και γκρίνια για το ότι οι άλλοι δεν αναγνωρίζουν τις παροχές τους και τις προσπάθειες τους.
Τα άτομα τα οποία θεωρούν πως είναι υπεύθυνα για όλους και για όλα είναι άτομα κυρίως ενοχικά. Η ενοχή έχει τις ρίζες της στη παιδική ηλικία στην “κατά συνθήκη φροντίδα και αγάπη” τα οποία τα ίδια έχουν εισπράξει. Και κατά συνθήκη σημαίνει πως για να σ αγαπώ πρέπει να είσαι υπάκουος, να μη δημιουργείς προβλήματα, να με κάνεις να αισθάνομαι καλά ή να φέρεσαι όπως εγώ θεωρώ πως είναι σωστό. Με άλλα λόγια, είσαι υπεύθυνος για την δική μου περηφάνια, χαρά, ψυχική και σωματική υγεία. Σε κάθε άλλη περίπτωση θα με κάνεις να νιώθω τροπή μειονεξία, θα με κάνεις να αρρωστήσω, θα με πεθάνεις.
Με αυτό τον τρόπο τα άτομα αυτά, εξασκούν τον εαυτό τους, από μικρά, να ανιχνεύουν δύσκολες καταστάσεις, να προβλέπουν συμπεριφορές και να σπεύδουν να αποτρέψουν το χειρότερο σενάριο το οποίο αυτά θεωρούν πως μπορεί να συμβεί. Έτσι βρίσκονται σε μια διαρκή επαγρύπνηση και ένταση στην προσπάθεια τους να κερδίσουν την αγάπη την εκτίμηση και την ανάγκη των άλλων. Ταυτόχρονα για να μειώσουν τις ενοχές που μονίμως αισθάνονται, σπεύδουν να ικανοποιούν τις ανάγκες των άλλων πολλές φορές, ακόμη πριν ακόμη αυτές εκφραστούν, προσφέροντας όλο και περισσότερες παροχές και υπηρεσίες. Συνάμα υιοθετούν, απέναντι τους, υποχωρητικές συμπεριφορές και τακτικές.
Το παράδοξο είναι, πως αυτή η μονομερή συναλλαγή την οποία υιοθετούν σε σχέση με τους άλλους, ποτέ στην ουσία δεν τους δικαιώνει, όπως αυτοί θα ήθελαν. Οι άλλοι μετατρέπονται στο τρύπιο πιθάρι των Δαναίδων που όσο νερό του έριχναν τόσο αυτό ποτέ δε γέμιζε. Έτσι και οι πολλές παροχές, υποχωρητικές συμπεριφορές, που τα άτομα αυτά προσφέρουν φτάνουν να μην είναι ποτέ επαρκή από τους γύρω. Ο φαύλος κύκλος δεν τελειώνει εύκολα μια και τα άτομα αυτά ρίχνουν εκ νέου στην ευθύνη στον εαυτό τους, πως πιθανόν δεν προσπάθησαν αρκετά, πιθανόν δεν πρόσφεραν αρκετά και ίσως για αυτό το λόγο να μην εισπράττουν εν τέλει τη συμπεριφορά και την ανταπόκριση που επιθυμούν.
Στην ουσία ο φαύλος κύκλος της επανάληψης, μπορεί να διακοπεί μόνο όταν το άτομο συνειδητοποιήσει, το λόγο που σπεύδει να αναλάβει την ευθύνη των άλλων, τις προσωπικές ερμηνείες και τα αυθαίρετα συμπεράσματα που μπορεί να κρύβονται πίσω από έννοιες, όπως αυτή της προσφοράς και των παροχών, της υποχωρητικής μη διεκδικητικής συμπεριφοράς, καθώς και αυτών των προσδοκιών για την ανταπόκριση των άλλων. Επίσης βοηθητικό στη διακοπή αυτού του φαύλου κύκλου, είναι η αποδόμηση των “πρέπει” που επιβάλει το άτομο ακούσια στη ζωή του, τα οποία νιώθει πως είναι απαραίτητο να τα υπηρετεί με συνέπεια. Και τέλος η συνειδητοποίηση πως όλες οι σχέσεις είναι απαραίτητο να πληρούν κάποιους ρόλους ισοτιμίας ώστε να μας ικανοποιούν πραγματικά και να μας κάνουν να αισθανόμαστε σημαντικοί και αξιαγάπητοι.
Πηγή: PsychologyNow.gr
The post Μήπως μπαίνεις συχνά στην παγίδα πως για όλα φταις εσύ; appeared first on Ορίζοντας Γνώσης.
]]>The post Αχλάδι appeared first on Ορίζοντας Γνώσης.
]]>Το αχλάδι είναι ένα γλυκό, νόστιμο φρούτο γεμάτο φυτικές ίνες, χαμηλό σε θερμίδες και φορτωμένο με αντιοξειδωτικά, συμπεριλαμβανομένης της βιταμίνης C. Μελέτες δείχνουν ότι έχουν επίσης πολλά οφέλη για την υγεία του ανθρώπου, όπως προστασία από εγκεφαλικό επεισόδιο και ορισμένους τύπους καρκίνου. Ας γνωρίσουμε καλύτερα το αγαπημένο μας αχλάδι!
Οι ακόλουθες διατροφικές πληροφορίες παρέχονται για ένα αχλάδι μεσαίου μεγέθους:
Όπως πολλά φρούτα και λαχανικά, έτσι και τα αχλάδια προσφέρουν οφέλη στην υγεία λόγω των ινών και των αντιοξειδωτικών τους.
1. Βοηθά στην αναδόμηση των κυττάρων
Ένα μεσαίου μεγέθους αχλάδι περιέχει περίπου 8 χιλιοστόγραμμα βιταμίνης C. Αυτή η βιταμίνη είναι σημαντική για την ανάπτυξη και την αναδόμηση των κυττάρων καθώς και για την πρόληψη της οξειδωτικής βλάβης. Η βιταμίνη C έχει αποδειχθεί ότι υποστηρίζει την ανοσολογική λειτουργία, βοηθά στην επούλωση για κοψίματα και μώλωπες, και ακόμη προστατεύει από μολυσματικές ασθένειες.
Επιπλέον, η φλούδα των αχλαδιών περιέχει φλαβονοειδή, φαινολικά και τριτερπένια που έχουν αντιοξειδωτικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες.
2. Μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο διαβήτη
Ορισμένες έρευνες έχουν δείξει ότι ο συγκεκριμένος συνδυασμός φυτοθρεπτικών συστατικών στα αχλάδια μπορεί να βοηθήσει στη βελτίωση της ευαισθησίας στην ινσουλίνη και στη μείωση του κινδύνου για διαβήτη τύπου 2.
3. Μειώνει τον κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου
Έρευνες δείχνουν μια σχέση μεταξύ της κατανάλωσης φρούτων και λαχανικών και του μειωμένου κινδύνου εγκεφαλικού επεισοδίου. Συγκεκριμένα , διαπίστωσαν ότι τα άτομα που έτρωγαν περισσότερα αχλάδια και πράσινα, φυλλώδη λαχανικά ήταν λιγότερο πιθανό να διαγνωστούν με εγκεφαλικό επεισόδιο.
4. Μειώνει τον κίνδυνο χρόνιας νόσου
Εκτός από το ότι σας βοηθά να αισθάνεστε γεμάτοι (κάτι που μπορεί να βοηθήσει στην υγιή διαχείριση του βάρους), η κατανάλωση τροφών με υψηλή περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες όπως τα αχλάδια μπορεί να βελτιώσει την υγεία του πεπτικού συστήματος και να μειώσει τις πιθανότητες εμφάνισης στεφανιαίας νόσου, εγκεφαλικού επεισοδίου, υπέρτασης, διαβήτη και ορισμένων γαστρεντερικών παθήσεων.
Γενικότερα οι τροφικές αλλεργίες στα αχλάδια είναι πολύ σπάνιες, όμως τα άτομα που έχουν αλλεργία στη γύρη σημύδας μπορούν να αναπτύξουν στοματική αλλεργία στα αχλάδια λόγω ομοιότητας στις πρωτεΐνες. Το μαγείρεμα των αχλαδιών μπορεί να τα κάνει πιο ασφαλή για κατανάλωση από άτομα με αυτήν την πάθηση.
Μπορείτε να διατηρήσετε τα άγουρα αχλάδια στο ψυγείο για μερικούς μήνες ή σε θερμοκρασία δωματίου για αρκετές ημέρες ενώ ωριμάζουν. Μόλις ωριμάσουν, θα διατηρηθούν μόνο λίγες ημέρες σε θερμοκρασία δωματίου. Μπορείτε να παρατείνετε τη διάρκεια ζωής τους για τρεις έως πέντε ημέρες τοποθετώντας τα στο ψυγείο. Δε συνιστάται η κατάψυξη φρέσκων αχλαδιών, επειδή ο χυμός και οι ίνες θα διαχωριστούν κατά τη διαδικασία απόψυξης και τα αποτελέσματα δεν είναι επιθυμητά. Ωστόσο, η κατάψυξη ενός μαγειρεμένου ή επεξεργασμένου αχλαδιού (όπως η σάλτσα αχλαδιού) θα λειτουργήσει.
Τα αχλάδια είναι ένα ευέλικτο φρούτο. Μπορούν να καταναλωθούν ωμά ή ψητά. Απολαύστε τα αχλάδια σας ψιλοκομμένα σε σαλάτες, ψητά με λαχανικά, πουρέ για να φτιάξετε σούπα ή σε κάποιο σμούθι. Συνδυάστε το αχλάδι με μια μερίδα πρωτεΐνης, όπως ελληνικό γιαούρτι, τυρί με χαμηλά λιπαρά ή ξηρούς καρπούς για ένα γεμισμένο, πλούσιο σε φυτικές ίνες σνακ.
Συμπερασματικά, το αχλάδι είναι ένα πολύ νόστιμο φρούτο, γεμάτο οφέλη για τον οργανισμό μας, που πρέπει να συμπεριλαμβάνουμε στο διατροφικό μας πρόγραμμα. Υπάρχουν πολλές συνταγές στις οποίες μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε και να το απολαύσετε με ποικίλους τρόπους χωρίς να το βαρεθείτε.
Κάλλια Γιαννιτσοπούλου
Kλινική Διαιτολόγος – Διατροφολόγος MSc, MBA, SRD
info@somaygies.gr
The post Αχλάδι appeared first on Ορίζοντας Γνώσης.
]]>The post Πώς να λέτε όχι χωρίς να αισθάνεστε ένοχοι appeared first on Ορίζοντας Γνώσης.
]]>Ναι, το να είστε «ένας πάρα πολύ καλός» άνθρωπος χωρίς όρια, μπορεί να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα στην ψυχική σας υγεία. Σας ρωτάνε κάτι και νιώθετε ότι αν πείτε «όχι», θα σας αντιπαθήσουν. Έτσι, μπαίνετε στον πειρασμό να πείτε «ναι», ακόμα κι αν δεν θέλετε. Έχετε βρεθεί ποτέ σε αυτή τη θέση; Αν ναι, μην ανησυχείτε, το έχουμε πάθει όλοι μας. Αλλά αν πείτε τελικά ναι, θα απογοητεύσετε τον εαυτό σας. Και μάλλον θα θυμώσετε με τους άλλους, ακόμα κι αν θα μπορούσατε να πείτε απλά όχι. Και η έρευνα δείχνει ότι αυτό, όχι μόνο δημιουργεί ένα φαύλο κύκλο από άσχημα συναισθήματα, αλλά πραγματικά καταστρέφει τις σχέσεις σας. Ναι, το να είστε «πολύ καλός» άνθρωπος μπορεί να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα στην ψυχική σας υγεία.
Η αποφυγή των συγκρούσεων δεν αποτελεί συστατικό των επιτυχημένων σχέσεων. Αντίθετα, είναι ένα σοβαρό σύμπτωμα δυσλειτουργικών σχέσεων. Είναι καλύτερα να αναγνωρίσετε ότι τα αρνητικά συναισθήματα μεταξύ των ανθρώπων είναι αναπόφευκτα και πρέπει να μάθετε να τα αντιμετωπίζετε αποτελεσματικά. Εάν δεν μπορείτε να εκφράσετε τα αρνητικά σας συναισθήματα, οι σχέσεις σας απλά θα χάσουν την αυθεντικότητά τους. Oπότε, πώς να πείτε όχι χωρίς να αισθάνεστε ένοχοι;
Οι στιγμές που είπατε όχι και κάποιος θύμωσε, παραμένουν στη μνήμη σας σαν ένα εύηχο σλόγκαν από μία διαφήμιση. Όμως η αλήθεια είναι ότι, οι άνθρωποι λένε όχι σε διάφορα ζητήματα όλη την ώρα και δεν έχουν καμία κακή συνέπεια. Οι ουρανοί δεν ανοίγουν και κανένα κακό δεν συμβαίνει. Ο συνομιλητής σας που το ζήτησε, απλώς το αγνοεί και λέει: «Εντάξει». Όμως, έχουμε την τάση να ξεχνάμε αυτές τις αντιδράσεις πολύ εύκολα και να εκπαιδεύουμε την προσοχή σας στο 0,02% του χρόνου που λέμε όχι και το άλλο πρόσωπο, φεύγει θυμωμένο λέγοντας ότι δε θα σας μιλήσει ποτέ ξανά. Επομένως παρακολουθήστε τις αλληλεπιδράσεις σας με τους άλλους πιο στενά. Παρατηρήστε όλες τις φορές που τα «όχι» δεν προκαλούν προβλήματα και προσπαθήστε να αναπτύξετε μια πιο ρεαλιστική προοπτική. Διευρύνετε την προοπτική σας με το να καταλάβετε πόσο συχνά οι άνθρωποι γύρω σας λένε όχι ο ένας στον άλλο καθημερινά. Όταν δώσετε ιδιαίτερη προσοχή, θα διαπιστώσετε ότι αυτό συμβαίνει συνεχώς και στις περισσότερες περιπτώσεις δεν είναι κάτι τρομερό. Θυμηθείτε το αυτό όταν είναι η σειρά σας να πείτε όχι σε παρόμοιες καταστάσεις και όταν κάποιος λέει «όχι» σε σας. Και προσέξτε πώς χειρίζονται αποτελεσματικά οι άλλοι αυτές τις καταστάσεις. Όταν είστε ευγενικοί στα όχι σας, τότε είναι λιγότερο πιθανό κάποιος να εξοργιστεί. Θέλετε να θεσπίσετε καλά όρια. Είναι καλό να έχετε μια ιδέα όσον αφορά με τι είστε άνετοι και με τι δεν είστε από πριν, έτσι ώστε οι αποφάσεις να είναι ευκολότερες και δεν θα μπείτε τόσο στον πειρασμό να υποχωρήσετε. Το να λέτε «όχι» άνετα και χωρίς ενοχή, απαιτεί να σκεφτείτε πραγματικά τι υποστηρίζετε. Γιατί λέτε όχι; Καθώς μαθαίνετε να αφήνετε πίσω τις ανεπιθύμητες υποχρεώσεις, σε τι κάνετε χώρο; Όταν μπορείτε να αναγνωρίσετε και να αγκαλιάσετε τις προτεραιότητές σας και να εστιάσετε σε αυτό που θέλετε περισσότερο – για παράδειγμα, ο χρόνος με την οικογένεια, τα χρήματα για ένα σημαντικό έργο ή ένα σκοπό- αισθάνεστε πιο δικαιολογημένοι λέγοντας «όχι» προκειμένου να πετύχετε αυτούς τους στόχους. Αλλά όλα αυτά χρειάζονται χρόνο. Και ίσως κάποιος να σας ζητά κάτι παράλογο τώρα. Οπότε, ποια θα έπρεπε να είναι η προεπιλεγμένη απάντησή σας ώστε να μην τους δώσετε ένα «ναι» που στη συνέχεια θα μετανιώσετε;
Η φράση «Πρέπει να απαντήσω αμέσως σε αυτό που μου ζητούν» δεν υπάρχει πουθενά ως δεδομένη. Έτσι, όταν αισθάνεστε πιεσμένοι για ένα «ναι», μην πείτε αμέσως το «ναι», αλλά ανακουφίστε την πίεση. Ζητήστε χρόνο. Αυτό θα σας επιτρέψει να ηρεμήσετε και να αξιολογήσετε σωστά, αν πραγματικά θέλετε να συμφωνήσετε ή όχι. Προκειμένου να διακόψετε τη συνήθεια που έχετε να δίνετε ένα αυτόματο «ναι» στα αιτήματα των άλλων, καλό είναι να καθυστερήσετε να απαντήσετε, προκειμένου να σκεφτείτε προσεκτικά τις επιλογές σας. Η παλιά παροιμία που λέει ότι πρέπει να σκεφτείτε πριν μιλήσετε – ή, σε αυτή την περίπτωση, πριν συμφωνήσετε- είναι μία σοφή ψυχολογική συμβουλή. Αφού μάθετε να βάζετε χρόνο μεταξύ μιας πρόσκλησης, μιας απαίτησης ή ενός αιτήματος και της απάντησής σας, η αίσθηση ελέγχου σας θα αυξηθεί αμέσως. Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να γίνει αυτό; Απομνημονεύστε δύο από αυτές τις φράσεις ώστε να είναι οι προεπιλεγμένες απαντήσεις σας σε κάθε ζήτημα:
• «Πρέπει να ελέγξω το ημερολόγιό μου, θα ξαναεπικοινωνήσουμε».
• «Επίτρεψέ μου να μιλήσω με τον σύζυγό / τη σύζυγό / σύντροφό μου για να δούμε αν είμαστε ελεύθεροι εκείνη την ημέρα»
• «Πρέπει να το σκεφτώ, θα σε ενημερώσω»
• «Θα σου τηλεφωνήσω για να σου απαντήσω σε λίγα λεπτά»
Μη μετατρέπετε αυτές τις προτάσεις σε ερωτήσεις. Είναι δηλώσεις. Και χρησιμοποιήστε έναν ευχάριστο αλλά δυναμικό τόνο. Αλλά τι γίνεται εάν το να κερδίζετε χρόνο δεν σας κάνει να ηρεμήσετε αρκετά για να είστε άνετοι για να τους πείτε «όχι»;
Όχι, αυτό δεν έχει καμία σχέση με την ασφάλεια. Επιστρέψαμε στο ζήτημα των ορίων. Όταν ζείτε με ξεκάθαρες αρχές, είναι ευκολότερο να λαμβάνετε αποφάσεις και οι άνθρωποι είναι πιθανότερο να σεβαστούν τις απαντήσεις σας. Επίσης, υπάρχει μικρότερη πιθανότητα κάποιος να αισθάνεται προσωπικά την απόρριψη εάν είναι σαφές ότι αυτός είναι ένας «κανόνας» με τον οποίο είστε συνεπείς στη ζωή σας. Ας υποθέσουμε ότι ένας φίλος σας, ζητά να δανειστεί από εσάς χρήματα που δεν θέλετε να δώσετε. Διατυπώστε τη φράση Συγγνώμη, έχω μια πολιτική να μην δανείζω χρήματα και η άρνησή σας ακούγεται αμέσως λιγότερο προσωπική. Σε κάθε είδους κατάσταση, η επίκληση μιας πολιτικής προσθέτει βάρος και σοβαρότητα όταν πρέπει να πείτε «όχι». Υπονοεί ότι έχετε σκεφτεί σοβαρά το θέμα προηγουμένως και μάθατε από την εμπειρία ότι αυτό που το άτομο ζητά είναι άστοχο. Μπορεί επίσης να δηλώσει ότι έχετε μια προηγούμενη δέσμευση που δεν μπορείτε να σπάσετε. Όταν απορρίπτετε μια πρόσκληση λέγοντας: Συγγνώμη, δεν μπορώ να έρθω – είναι η πολιτική μας να γευματίζουμε μαζί σαν οικογένεια κάθε Παρασκευή βράδυ, αφήνει το άλλο πρόσωπο να γνωρίζει ότι το δείπνο της οικογένειάς σας, είναι ένας αμετάβλητος κανόνας. Αλλά κάθε κανόνας έχει εξαιρέσεις. Και οι επίμονοι άνθρωποι θα προσπαθήσουν να τις βρουν με το να σας ενοχλούν υποστηρίζοντας με όλους τους τρόπους ότι το αίτημά τους είναι ξεχωριστό, μοναδικό και φανταχτερό. Οπότε, πώς αντιμετωπίζετε τους ανθρώπους που δεν δέχονται το «όχι» για απάντηση;
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνετε είναι να πείτε ότι δε μπορείτε να τους βοηθήσετε. Το δεύτερο έως το 700ο πράγμα που πρέπει να κάνετε, είναι να επαναλάβετε το πρώτο πράγμα:
Εκείνος: Μπορείς να με βοηθήσεις να θάψω αυτό το σώμα;
Εσείς: Συγγνώμη, δε μπορώ
Αυτοί: Να το θάψουμε αύριο τότε;
Εσείς: Συγγνώμη, δε μπορώ
Αυτοί: Θα σε αφήσω να χρησιμοποιήσεις το φανταχτερό φτυάρι…
Εσείς: Συγγνώμη, δε μπορώ
Αυτή η άσκηση σας διδάσκει την επιμονή και δεν επιτρέπει στους ανθρώπους να διαπραγματευτούν επειδή απλά επαναλαμβάνετε την άρνησή σας, χωρίς να ανταποκρίνεστε στις νέες προσεγγίσεις ή τη συλλογιστική τους. Δε χρειάζεται να θυμώνετε ούτε να αυξάνετε τον τόνο της φωνής σας. Απλώς με ήρεμο τρόπο, επαναλάβετε την απάντησή σας μέχρι το άλλο άτομο να εξαντληθεί. Προσέξτε να μην απαντήσετε άμεσα ή να συμπαρασυρθείτε από το επίπεδο αντοχής του συνομιλητή σας. Εάν παραμείνετε στο απλό σας μήνυμα, ο αιτών δεν θα επιτύχει να σας πιέσει να απαντήσετε. Είναι σημαντικό να μην διεξάγετε καμία διαπραγμάτευση. Αυτό είναι ένα νέο έδαφος για εσάς. Μην αφήνετε τον εαυτό σας να εισέλθει σε μια σειρά διαπραγματεύσεων όπου υπάρχει μια πιθανότητα οι παλιές συνήθειες σας να ευχαριστείτε τους ανθρώπους να αναλάβουν τον έλεγχο και να βρεθείτε να πείτε «ναι», όταν θέλετε να πείτε κάτι άλλο. Η τεχνική «χαλασμένος δίσκος» είναι αρκετά ισχυρή με τους πωλητές, αλλά λίγο κρύα για στενότερες σχέσεις. Οπότε, πώς λέτε «όχι» με έναν τρόπο που δεν φαίνεται ανυπόμονος ή εγωιστικός;
Αυτή η μέθοδος υπογραμμίζει να λέτε ότι έχετε δέσμευση σε άλλους ανθρώπους όταν απορρίπτετε αυτό που σας ζητά ο συνομιλητής σας. Οι μελέτες των ψυχολόγων αποκαλύπτουν ότι, όταν αναφέρουμε τις δεσμεύσεις μας για να πάμε αντίθετα με τον κανόνα, φαινόμαστε στους άλλους καλύτεροι, καθώς υποστηρίζουμε μία εικόνα φροντίδας και προσφοράς. Και πώς το κάνετε αυτό; Η απάντησή σας θα πρέπει να έχει την ακόλουθη δομή: Αν σε βοηθούσα, θα απογοήτευα τους άλλους. Όταν ένας δάσκαλος δέχεται αιτήματα διδασκαλίας, στα οποία χρειάζεται να πει όχι, απαντά: Οι μαθητές μου είναι η επαγγελματική μου προτεραιότητα και δεδομένου ότι διδάσκω περισσότερους από 300 μαθητές ετησίως, δεν έχω το χρονικό περιθώριο για να αναλάβω επιπλέον διδασκαλία.
Αλλά τι γίνεται εάν δεν θέλετε να δώσετε ένα κάθετο «όχι;» Θέλετε να βοηθήσετε, αλλά δεν μπορείτε να δεσμευτείτε με τις ιδιαιτερότητες αυτού που ζητά. Εδώ βλέπουμε τι μπορείτε να κάνετε.
Πρόκειται για μια αξιόλογη φιλανθρωπία που υποστηρίζει ένα καλό σκοπό που πιστεύετε. Και θέλουν να δωρίσετε 487.000 δολάρια. Με τίποτα. Μπορώ όμως να σας δώσω 10 δολάρια… Αν ένας φίλος σας ζητήσει να περάσετε τέσσερις ώρες εθελοντικής εργασίας σε μια εκδήλωση, μπορεί να απαντήσετε λέγοντας ότι δεν μπορείτε να αφιερώσετε τέσσερις ώρες αλλά μπορείτε μια ή δύο ώρες. Προσέξτε να μην πέσετε στην παγίδα της χρήσης αυτής της επιλογής πολύ συχνά ή πάρα πολύ. Θα πρέπει να κρατάτε την αντιπροσφορά για καταστάσεις όπου δεν θέλετε πραγματικά να δώσετε ένα οριστικό «όχι». Ο λόγος για τον οποίο δεν λέτε ένα κάθετο «όχι» πρέπει να είναι επειδή η συμμόρφωση με το αίτημα είναι πραγματικά κάτι που θέλετε να κάνετε – ή, τουλάχιστον, δεν θα σας πειράξει να κάνετε, αλλά πρέπει να τροποποιήσετε το αίτημα για να ικανοποιήσει αυτό που θέλετε και εσείς να γίνει. Και μπορείτε να κάνετε μια αντιπροσφορά σε σχεδόν οποιοδήποτε αίτημα προσφέροντας κάποιον διαφορετικό πόρο ή το όνομα κάποιου άλλου που θα μπορούσε να βοηθήσει.
Και πάλι, μερικά χρήσιμα παραδείγματα:
• Δεν είμαι ικανός να κάνω αυτό που ζητάτε, αλλά ας δούμε κάτι άλλο.
• Αυτό δεν είναι στα προσόντα μου, αλλά ξέρω κάποιον που μπορεί να είναι χρήσιμος.
Εντάξει, μάθαμε πολλά. Ας ολοκληρώσουμε και ας ανακαλύψουμε τον καλύτερο, μη τρομακτικό τρόπο για να ξεκινήσετε να εξασκείτε αυτές τις δεξιότητες ώστε να μπορείτε να τις χρησιμοποιήσετε με τον οποιονδήποτε.
Εδώ είναι ο τρόπος με τον οποίο μπορείτε να πείτε «όχι» χωρίς να αισθάνεστε ένοχοι:
Οπότε, αν χρησιμοποιήσετε αυτές τις τεχνικές με τους αγαπημένους σας, τους στενούς φίλους ή τον προϊστάμενό σας, μπορεί να είναι αγχωτικό, γιατί διακυβεύονται πολλά. Έτσι μην το κάνετε. Τουλάχιστον στην αρχή. Αλλά την επόμενη φορά που κάποιος σας ενοχλεί στο δρόμο για να συμπληρώσετε μια έρευνα ή κάποιος επίμονος πωλητής δε σταματάει, μην τον προσπεράσετε. Αυτή είναι μια στιγμή που δεν έχετε τίποτα να χάσετε και μπορείτε να εξασκήσετε την πρακτική του «όχι».
Πηγή: PsychologyNow.gr
The post Πώς να λέτε όχι χωρίς να αισθάνεστε ένοχοι appeared first on Ορίζοντας Γνώσης.
]]>The post Διατροφή για σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου (ΣΕΕ) appeared first on Ορίζοντας Γνώσης.
]]>Το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, γνωστό και ως σπαστική κολίτιδα, είναι μια συχνή λειτουργική διαταραχή η οποία φαίνεται ότι αφορά ένα μεγάλο ποσοστό του ελληνικού πληθυσμού (περίπου το 20%). Αν και η διατροφή δεν παίζει μεγάλο ρόλο στην αιτιοπαθογένεια του συνδρόμου, πολλοί ασθενείς πιστεύουν ότι συγκεκριμένες τροφές εντείνουν τα συμπτώματα. Άλλωστε, 9 στα 10 άτομα αναφέρουν ότι διάφορες τροφές επηρεάζουν την ένταση των συμπτωμάτων τους.
Τα τελευταία χρόνια, ένα διαιτητικό σχήμα το οποίο ονομάζεται FODMAPs έχει κάνει δυναμική εμφάνιση και χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων του ΣΕΕ. Μελέτες αναφέρουν ότι το διαιτητικό σχήμα FODMAPs μπορεί βοηθήσει το 70% των ατόμων με ΣΕΕ. Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι ο περιορισμός συγκεκριμένων υδατανθράκων είχε ως αποτέλεσμα τον σημαντικό περιορισμό των λειτουργικών συμπτωμάτων του γαστρεντερικού σωλήνα όπως η διάρροια, τα αέρια και ο πόνος. Στην πραγματικότητα, τα FODMAPs είναι απλά και συνηθισμένα σάκχαρα που τα βρίσκουμε στα σιτηρά, στα φρούτα, στα λαχανικά, σε κάποια όσπρια, στα γαλακτοκομικά, καθώς και σε επεξεργασμένα τρόφιμα και ροφήματα.
Για να αντιμετωπίσετε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα ενοχλητικά συμπτώματα του συνδρόμου του ευερέθιστου εντέρου ,επικοινωνήστε με ένα διαιτολόγο, ο οποίος θα σας καθοδηγήσει σύμφωνα με τις προσωπικές σας ανάγκες και βασισμένος στα νεότερα επιστημονικά δεδομένα.
Κάλλια Γιαννιτσοπούλου
Kλινική Διαιτολόγος – Διατροφολόγος MSc, MBA, SRD
info@somaygies.gr
The post Διατροφή για σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου (ΣΕΕ) appeared first on Ορίζοντας Γνώσης.
]]>The post Το μυστικό για να αποφεύγουμε τη σύγκρουση με δύσκολους ανθρώπους appeared first on Ορίζοντας Γνώσης.
]]>Η διαχείριση των δύσκολων προσωπικοτήτων απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή καθώς και την υιοθέτηση συγκεκριμένων στρατηγικών. Η αλληλεπίδραση με δύσκολες προσωπικότητες είναι συχνά απογοητευτική ή ακόμα και εξοργιστική, ωστόσο είναι δυνατόν να μάθουμε πώς να διαχειριζόμαστε αποτελεσματικότερα τις αλληλεπιδράσεις με αυτά τα άτομα. Πριν αναφερθούμε στον τρόπο ανταπόκρισης απέναντι σε δύσκολους ανθρώπους, χρειάζεται πρώτα να εξηγήσουμε την ψυχολογική τους σύνθεση. Κοινώς, ονομάζουμε ένα άτομο «δύσκολο» όταν παρουσιάζει ένα μοτίβο προκλητικών κοινωνικών αλληλεπιδράσεων. Κλινικά, αυτά τα άτομα συχνά παρουσιάζουν κάποια διαταραχή προσωπικότητας. Ενώ υπάρχουν διάφοροι τύποι διαταραχών προσωπικότητας (π.χ. οριακές, ναρκισσιστικές), όλες οι διαταραχές της προσωπικότητας έχουν τα εξής κοινά: ένα άκαμπτο και ανθυγιεινό μοτίβο σκέψης, λειτουργίας και συμπεριφοράς που προκαλεί σημαντικά προβλήματα και περιορισμούς στις σχέσεις, τη σχολική και την επαγγελματική ζωή.
Οι άνδρες και οι γυναίκες που εμφανίζουν διαταραχές προσωπικότητας απέκτησαν αυτόν τον προσανατολισμό προσωπικότητας από τα εφηβικά ή τα πρώτα ενήλικα χρόνια της ζωής τους. Ενώ η αιτία εμφάνισης τόσο δύσκολων προσωπικοτήτων δεν είναι γνωστή ακριβώς, είναι δίκαιο να πούμε ότι αυτά τα άτομα είχαν κάποιες πρώιμες σχέσεις με τους γονείς, τους φροντιστές ή κάποια άλλα σημαντικά πρόσωπα στην αρχή της ζωής τους, τα οποία είτε συν-δημιούργησαν τη διαταραγμένη προσωπικότητά τους είτε δεν παρείχαν επαρκή όρια ώστε να διαχειριστεί το άτομο την προσωπικότητά του και να την αποτρέψει από την εμφάνιση διαταραχών. Οι περισσότεροι άνθρωποι που έχουν ιδιαίτερα δύσκολο χαρακτήρα γνωρίζουν ότι μπορεί να έχουν μια διαταραχή προσωπικότητας; Η αλήθεια είναι πως όχι. Έχοντας μια διαταραχή προσωπικότητας υποδεικνύει ότι η προσωπικότητα έχει εδραιωθεί παρουσιάζοντας άκαμπτες ψυχολογικές άμυνες. Η έκταση της άκαμπτης άμυνας εμποδίζει το άτομο να έχει ουσιαστική αυτογνωσία.
Επειδή ένας δύσκολος άνθρωπος με διαταραχές προσωπικότητας αντιμετωπίζει προβλήματα αυτογνωσίας, όταν τα πράγματα πάνε στραβά, ψάχνει αυτόματα να κατηγορήσει τους άλλους. Οι δύσκολοι άνθρωποι δεν διαθέτουν την ικανότητα να αναλάβουν την πλήρη ευθύνη για τις ενέργειές τους, έτσι οι σχέσεις που κάνουν τα άτομα με διαταραχές προσωπικότητας, συνήθως επηρεάζονται αρνητικά. Όσο απαιτητικές και αν γίνονται οι δύσκολες προσωπικότητες, είναι δυνατόν να αλληλεπιδράσουμε μαζί τους με έναν τρόπο που δεν προκαλεί ακραίο, περιττό άγχος, αναστάτωση ή θυμό. Υιοθετώντας στρατηγικές για την αποφυγή διαπληκτισμών με αυτά τα άτομα είναι ζωτικής σημασίας.
Καθώς έγραφα αυτό το άρθρο, βρήκα ένα γνωμικό που μπορεί να σας βοηθήσει από το να εμπλακείτε πολύ βαθιά με μια δύσκολη προσωπικότητα. Ποτέ μην λογομαχείς με κάποιον που πιστεύει τα ψέματά του. Το γνωμικό αυτό παρέχει ένα σημάδι προειδοποίησης όταν αισθάνεστε απογοητευμένοι από την άρνηση ενός δύσκολου ανθρώπου να δει την πραγματικότητα ή να τιμήσει τις πιο βασικές κοινωνικές συμβάσεις της δικαιοσύνης ή του αμοιβαίου σεβασμού. Ένας δύσκολος χαρακτήρας λέει ψέματα στον εαυτό του με διάφορους τρόπους. Μπορεί να λέει στον εαυτό του ότι ποτέ δεν κάνει λάθος και ότι οι άλλοι είναι αυτοί που φταίνε, μπορεί να λέει στον εαυτό του ότι το να κατηγορεί τους άλλους είναι μια δικαιολογημένη ανταπόκριση. Μπορεί να λέει ότι αυτός είναι αξιόπιστος, ενώ οι άλλοι δεν είναι, ότι μόνο αυτός είναι ειλικρινής ή ενεργεί με ακεραιότητα και ούτω καθεξής. Η επανάληψη μίας παρόμοιας φράσης στον εαυτό σας είναι ένα καλό παράδειγμα χρήσης αυτού που οι κλινικοί γιατροί καλούν θετική αυτο-ομιλία (εσωτερικός διάλογος) σε μια στιγμή έντασης. Εν τέλει, ο λόγος για τον οποίο ένα άτομο δεν πρέπει να λογομαχεί με κάποιον που πιστεύει τα ψέματά του είναι γιατί το δύσκολο άτομο λειτουργεί με μία διαταραγμένη στρατηγική.
Αυτοί οι άνθρωποι έχουν διαμορφώσει έναν δύσκολο χαρακτήρα εδώ και καιρό. Η προσωπικότητά τους υποβόσκει κάθε εργασία, σχολείο ή κοινωνική αλληλεπίδραση για πολλά χρόνια. Ο πνευματικός κόσμος των δύσκολων ανθρώπων δεν είναι φιλικός ή εμπιστευτικός. Μπορούν να είναι ανταγωνιστικά άτομα, και ο φθόνος και ο θυμός συχνά διογκώνονται μέσα τους. Ενώ ένας άνθρωπος μπαίνει σε ένα δωμάτιο γεμάτο από ανθρώπους χωρίς έντονες προκαταλήψεις σχετικά με το ποιοι είναι αυτοί οι νέοι άνθρωποι, οι δύσκολοι άνθρωποι αρχίζουν αυτόματα να εκδιώκουν το περιβάλλον, προσπαθώντας να καταλάβουν ποιος θα αποτελέσει απειλή ή ποιος θα τους υπονομεύσει ή θα τους παρεξηγήσει. Επειδή οι κοινωνικές αλληλεπιδράσεις που αντιμετωπίζουν οι δύσκολοι άνθρωποι είναι συνήθως γεμάτες από απογοήτευση ή ένταση, βλέπουν τους άλλους ως απειλές ή αντιπάλους. Κατά συνέπεια, βλέπουν τις κοινωνικές καταστάσεις ως αλληλεπιδράσεις που παράγουν είτε έναν νικητή είτε έναν ηττημένο. Οι δύσκολοι άνθρωποι εστιάζουν στο ότι δεν ποτέ αισθάνονται λανθασμένοι ή ελλιπείς ή ότι οι άλλοι προσπαθούν να τους εκθέσουν δημόσια ή για τις αδυναμίες ή τους περιορισμούς τους, έτσι πρέπει να λήξουν μια σύγκρουση με την αίσθηση ότι έχουν κερδίσει και επικρατήσει. Δεν θα κερδίσετε ποτέ κάποιον του οποίου η αυτοεκτίμηση εξαρτάται εξ ολοκλήρου από την έκβαση μιας σύγκρουσης, οπότε η μόνη στρατηγική για τη διατήρηση της λογικής είναι να αποφύγετε την υπερβολική εμπλοκή μαζί τους.
Λέω στους θεραπευόμενους μου που παραπονούνται για τη συμπεριφορά των δύσκολων ανθρώπων να σκεφτούν ότι δυστυχώς αυτοί βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε μια φυλακή. Η αλήθεια σχετικά τους δύσκολους ανθρώπους είναι ότι μπορεί να έχουν στενές σχέσεις, ωστόσο οι στενές σχέσεις τους είναι συνήθως αντιφατικές ή άδειες (μοιάζουν με επιχειρηματικές ή χωρίς συναισθήματα).
Αν χάσετε την ψυχραιμία σας, το δύσκολο άτομο έχει πάρει ό,τι θέλει από την κατάσταση αυτή, δηλαδή να σας παγιδεύσει. Οι δύσκολοι άνθρωποι δεν έχουν αυτογνωσία για το τι πραγματικά συμβαίνει μέσα τους συναισθηματικά, και συχνά είναι δυσαρεστημένοι και έχουν αρνητική διάθεση. Ασυνείδητα, προσπαθούν να κάνουν και τους γύρω τους να νιώσουν τα ίδια (αρνητικά) συναισθήματα που αισθάνονται και οι ίδιοι.
Μόλις συνειδητοποιήσετε ότι ένα δύσκολο άτομο βρίσκεται στα πρόθυρα να σας παρασύρει σε μία σύγκρουση μαζί του ή στα αρνητικά συναισθήματά του, αποσπάστε τη σκέψη σας, ενώ μιλά. Κάνετε για παράδειγμα οποιαδήποτε από τις λίστα σας έρθει στο μυαλό σας που θα σας επιτρέψει να αποσυνδεθείτε από αυτό που το δύσκολο πρόσωπο λέει ή κάνει: κάντε μια λίστα με γενέθλια των φίλων ή της οικογένειας σας. Κάντε μια λίστα με τα πράγματα που χρειάζεστε στο σπίτι ή μια λίστα με δύο ή τρία πράγματα που πρέπει να οργανώσετε.
Το συμπέρασμα: Οι δύσκολοι άνθρωποι έχουν έναν τρόπο σύνδεσης που συχνά καταλήγει να ενοχλεί τους άλλους γύρω τους. Εν ολίγοις, δυσκολεύονται να συνδέονται με τους άλλους με έναν συνεπή, προκοινωνικό τρόπο. Δεν είναι μη ρεαλιστικό να αποφύγετε την αναστάτωση κοντά σε αυτά τα άτομα, ωστόσο η χρήση των προαναφερόμενων τεχνικών μπορεί να αποτρέψει να αισθανθείτε έντονα αναστατωμένοι ή εκτοπισμένοι ως αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης αυτής.
Πηγή: PsychologyNow.gr
The post Το μυστικό για να αποφεύγουμε τη σύγκρουση με δύσκολους ανθρώπους appeared first on Ορίζοντας Γνώσης.
]]>The post Οι συνέπειες της ζωής ενός παιδιού με έναν συναισθηματικά αποστασιοποιημένο γονέα appeared first on Ορίζοντας Γνώσης.
]]>Η απουσία μιας τρυφερής γονεϊκής φιγούρας στη ζωή ενός παιδιού, έχει συχνά ως αποτέλεσμα την αύξηση ψυχιατρικών συμπτωμάτων, τη δημιουργία σχολικών και ακαδημαϊκών προβλημάτων, τον φόβο εγκατάλειψης και άλλες δυσκολίες που αναδύονται στην ενήλικη ζωή. Γνωρίζετε κάποιον συναισθηματικά αποφευκτικό και αποστασιοποιημένο γονέα; Αν ναι, τι πιστεύετε ότι είναι αυτό που κάνει αυτόν τον γονέα να μην είναι συναισθηματικά διαθέσιμος; Μήπως υπάρχει κάποια ψυχική ασθένεια, διαταραχή προσωπικότητας ή κάτι άλλο όπως η δουλειά, ένας επαγγελματικός στόχος, ένα εκπαιδευτικό εγχείρημα;
Όποιος κι αν είναι ο λόγος, όταν υπάρχει στη ζωή μας ένας συναισθηματικά αποστασιοποιημένος γονέας, τότε μπορεί αυτός να μας οδηγήσει σε ένα ισόβιο «ταξίδι» ασταθών και αποτυχημένων σχέσεων, μεγάλης συναισθηματικής εξάρτησης, κενότητας, σύγχυσης ταυτότητας, ανεπαρκούς προσκόλλησης στους άλλους, χαμηλής αυτοεκτίμησης και αυτοαποτελεσματικότητας. Έρευνες έχουν δείξει πόσο σημαντικό είναι για όλα τα νήπια και τα μικρά παιδιά να έχουν μία ζεστή και τρυφερή προσκόλληση σε μία μητρική φιγούρα στη διάρκεια των πρώτων χρόνων της ανάπτυξής τους. Χωρίς ένα τέτοιο πρόσωπο στη ζωή τους, τα παιδιά είναι πιθανό να αναπτύξουν διάφορες δυσκολίες τόσο αναφορικά με την προσωπικότητα τους όσο και συναισθηματικές και ψυχολογικές δυσκολίες. Για τους περισσότερους από τους θεραπευόμενους μου, η απουσία μιας τρυφερής γονεϊκής φιγούρας, είχε σαν αποτέλεσμα την αύξηση ψυχιατρικών συμπτωμάτων, τη δημιουργία σχολικών και ακαδημαϊκών προβλημάτων, τον φόβο εγκατάλειψης και πολλές άλλες δυσκολίες. Σε αυτό το άρθρο θα συζητήσουμε τα επακόλουθα και τις συνέπειες που υπάρχουν όταν μεγαλώνει κάποιος με ένα μη συναισθηματικά διαθέσιμο γονέα.
Οι γονείς που είναι συναισθηματικά μη διαθέσιμοι, είναι συνήθως ανώριμοι και ψυχολογικά πληγωμένοι και οι ίδιοι. Όσο δύσκολο κι αν είναι να το πιστέψετε, οι συναισθηματικά μη διαθέσιμοι γονείς, έχουν ένα πλήθος προβλημάτων τα οποία πηγάζουν από τα δικά τους παιδικά χρόνια. Υπάρχει συνήθως ένα έλλειμμα στους γονείς που δε μπορούν να καλύψουν τις συναισθηματικές και ψυχολογικές ανάγκες του παιδιού τους. Κατά μία έννοια κάποιοι συναισθηματικά «κενοί» γονείς χρειάζονται συμπόνοια καθώς, συνήθως, πρόκειται για συναισθηματικά πληγωμένους ενήλικες, οι οποίοι δε μπορούν να αντιμετωπίσουν τις δικές τους συναισθηματικές και ψυχολογικές ανάγκες. Ως αποτέλεσμα, αυτού του τύπου οι γονείς γίνονται απορριπτικοί, συναισθηματικά απόμακροι, ανώριμοι, εγωκεντρικοί ή ναρκισσιστικοί, ή υπερβολικά φιλόδοξοι. Αυτοί οι ενήλικες δεν έχουν την συναισθηματική ωριμότητα που δηλώνει η ηλικία τους. Είναι ψευδο-ώριμοι με τρόπους που πιέζουν τα παιδιά τους να ενηλικιωθούν και να γίνουν συναισθηματικά ανεξάρτητα πριν την ώρα τους. Αυτός ο γονέας, διατηρεί αρνητικά μοτίβα συμπεριφοράς εξαιτίας της έλλειψης αυτοεπίγνωσης και αυτό συχνά επηρεάζει τα παιδιά με διάφορους τρόπους, ενώ το παιδί βυθίζεται όλο και περισσότερο στην απόγνωση. Δυστυχώς, αυτά τα παιδιά εξελίσσονται σε συναισθηματικά εξαρτημένους έφηβους και ενήλικες που λαχταρούν διαρκώς την αγάπη, την ασφάλεια και την τρυφερότητα που δεν έλαβαν ποτέ.
Τα συμπτώματα που παρουσιάζουν οι συναισθηματικά ανώριμοι και απόμακροι ενήλικες, συχνά περιλαμβάνουν:
Με τραγικό τρόπο, τα πληγωμένα παιδιά συχνά εξελίσσονται σε έφηβους και ενήλικες που επίσης «παλεύουν» στη ζωή τους. Κάποιες από τις συνέπειες του να μεγαλώνει κανείς με έναν ανώριμο και συναισθηματικά «κενό» γονέα περιλαμβάνουν:
Είτε το πιστεύετε είτε όχι, τα παιδικά μας χρόνια επηρεάζουν τις σχέσεις μας και τον τρόπο που σχετιζόμαστε με τους άλλους αργότερα στη ζωή μας. Αν έχουμε αγαπηθεί και φροντιστεί κατάλληλα, το πιθανότερο είναι να επιδείξουμε την ίδια συμπεριφορά και ως ενήλικες. Αν έχουμε κακοποιηθεί και παραμεληθεί, το πιθανότερο είναι να αναπτύξουμε κάποια χαρακτηριστικά για να προστατέψουμε τους εαυτούς μας ως ενήλικες, όπως όντας αμυντικοί ή υπερπροστατευτικοί.
Κάποιοι ενήλικες εκφράζουν έντονο θυμό ή αντιμετωπίζουν δυσκολίες να ανταποκριθούν σε μακροχρόνιες σχέσεις, βάζοντας τα παιδιά τους να βιώσουν ασυνεπείς και ασταθείς σχέσεις. Είναι πολύ σημαντικό να αναφέρουμε ότι κάθε παιδί που έχει έναν συναισθηματικά μη διαθέσιμο γονιό δεν εξελίσσεται, απαραιτήτως σε έναν ενήλικα που έχει προβλήματα. Κάποιοι ενήλικες εξελίσσονται σε καλύτερους ανθρώπους απ’ ότι οι γονείς τους. Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και οι μεταβλητές στις ζωές των παιδιών με συναισθηματικά μη διαθέσιμους γονείς είναι επίσης πολλές. Όμως, κατά κύριο λόγο, τα παιδιά με συναισθηματικά «κενούς» γονείς, εξελίσσονται συχνά σε έφηβους και ενηλίκους με προβλήματα.
Τα παιδιά που μεγαλώνουν με συναισθηματικά «κενούς»γονείς, το πιθανότερο είναι να εξελιχθούν σε έφηβους και ενήλικες που «παλεύουν» να προσκολληθούν συναισθηματικά στους άλλους και να λάβουν αγάπη. Όταν εργαζόμουν σε ένα μη-κερδοσκοπικό οργανισμό, όπου οι θεραπευόμενοί μου είχαν κακοποιηθεί (συναισθηματικά, σωματικά και σεξουαλικά), παρατήρησα ένα μοτίβο βάσει του οποίου οι περισσότεροι από αυτούς πάλευαν όχι μόνο να διατηρήσουν μία σωστή επικοινωνία με το προσωπικό αλλά, επίσης, πάλευαν να σχετιστούν με μένα και με άλλους ειδικούς ψυχικής υγείας. Η εμπιστοσύνη είναι ένα βασικό χαρακτηριστικό της θετικής συναισθηματικής προσκόλλησης. Όταν κάποιος δεν έχει βιώσει την αγάπη, την τρυφερότητα και την προστασία ενός φροντιστικού ενήλικα, είναι πιο πιθανό να αναπτύξει αμυντικούς και προστατευτικούς μηχανισμούς, οι οποίοι θα τον διαχωρίσουν από τους άλλους ανθρώπους με κάποιο τρόπο. Δυστυχώς, οι αμυντικοί και προστατευτικοί μηχανισμοί μπορούν να αποτρέψουν τον θεραπευόμενο από το να εμπλακεί με επιτυχία στην θεραπεία ή να δείξει εμπιστοσύνη στο ότι μπορεί να είναι χαρούμενος και να νιώθει ασφάλεια στη σχέση του.
Η ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας και η οριακή διαταραχή προσωπικότητας, είναι δύο διαταραχές οι οποίες μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά οποιονδήποτε σχετίζεται με τον πάσχοντα. Η αστάθεια και η συναισθηματικά ευμετάβλητη διάθεση, που είναι συνήθη χαρακτηριστικά της οριακής διαταραχής, μπορούν να οδηγήσουν σε συχνούς καυγάδες, παράνοια, κατηγορίες και σωματική ή λεκτική επιθετικότητα. Ο εγωκεντρισμός, η υπερβολική αυτοπεποίθηση και η υπεροπτική συμπεριφορά στη ναρκισσιστική διαταραχή, μπορεί να οδηγήσουν στην συναισθηματική αποξένωση των παιδιών από το γονέα. Χωρίς την κατάλληλη θεραπεία/αγωγή, αυτές οι δύο διαταραχές μπορεί να οδηγήσουν στην αποσταθεροποίηση της οικογένειας και πολλών άλλων σχέσεων.
Ο εγωκεντρισμός θεωρείται ως ένα έλλειμμα προσωπικότητας, καθώς είναι ένα από τα χαρακτηριστικά ανάξια θαυμασμού. Εάν δεν μπορούμε να μοιραζόμαστε πράγματα με άλλους, αυτό μπορεί να μας οδηγήσει σε συναισθηματική απομάκρυνση και ανώριμη συμπεριφορά. Κάποτε έβλεπα έναν δεκάχρονο θεραπευόμενο ο οποίος απολάμβανε να παίζει παιχνίδια στο iPad μετά το σχολείο. Η μητέρα του, η οποία είχε ένα ιστορικό παιδικής κακοποίησης, ανέφερε ότι δεν του επέτρεπε να παίζει με το iPad μετά το σχολείο. Φυσικά, πολλοί γονείς δε θέλουν τα παιδιά τους να παίζουν παιχνίδια τουλάχιστον μέχρι να τελειώσουν με τα μαθήματά τους. Προς έκπληξη μου, όμως, δεν ήταν αυτός ο λόγος της απαγόρευσης. Η μητέρα, τελικά, παραδέχτηκε ότι δεν της άρεσε που ο γιος της έπαιζε με το iPad της, διότι είχε ξοδέψει πάρα πολλά λεφτά για να το αποκτήσει η ίδια και της άρεσε το γεγονός ότι ακόμα ήταν καινούριο. Σε περαιτέρω ανάλυση ανέφερε ότι, ως παιδί σπάνια είχε κάτι δικό της και ένιωθε την ανάγκη να «προστατέψει» την επένδυση της. Αυτού του είδους ο εγωκεντρισμός, κατέληξε σε μια χρόνια διαμάχη μεταξύ τους. Και όσο ο γιος της μεγάλωνε και άρχισε να αναρωτιέται για τη συμπεριφορά της, άρχισε να νιώθει ακόμα μεγαλύτερη πικρία και τελικά ζήτησε να ζήσει με τον πατέρα του. Όπως ήταν αναμενόμενο, η σχέση τους καταστράφηκε.
Προκειμένου να διαχειριστούν τον πόνο και την θλίψη, κάποιοι άνθρωποι στρέφονται σε ουσίες που «τους χαλαρώνουν» ή «απαλύνουν τον πόνο». Δυστυχώς, η χρήση ψυχαγωγικών ναρκωτικών ή η συνταγογραφούμενων φαρμάκων γίνονται συνήθεια και η ανάγκη αυτή γίνεται εθισμός. Άπαξ και δημιουργηθεί εθισμός, η ζωή του χρήστη γίνεται πιο περίπλοκη, καθώς οι σχέσεις, η δουλειά και άλλες σημαντικές εκφάνσεις της ζωής δεν έχουν πια αξία για τον εξαρτημένο.
Μία πρώην έφηβη θεραπευόμενή μου έθετε την παρακάτω ερώτηση σχεδόν σε κάθε συνεδρία που είχαμε: πώς μπορείς να ξέρεις τι είδους σχέση θα πρέπει να έχεις εάν όλες οι σχέσεις της ζωής σου υπήρξαν κακοποιητικές και είχαν υπόβαθρο εκμετάλλευσης κατά κάποιο τρόπο; Πάντα απαντούσα τονίζοντας την σημασία του να έχεις μια ισχυρή βάση ηθικής και ταυτότητας. Αν δεν καταλαβαίνεις ποιος πραγματικά είσαι, είναι πιο πιθανό να ακολουθείς τη μάζα και να επιτρέπεις στον καθένα που έχει το παραμικρό ενδιαφέρον για σένα να μπαίνει στη ζωή σου. Όταν ξέρεις ποιος είσαι, τι θέλεις, και τι είναι καλύτερο για σένα, είναι πιο πιθανό να είσαι περισσότερο προσεχτικός ως προς τις επιλογές των ανθρώπων που αφήνεις να μπουν στη ζωή σου. Μία έλλειψη ταυτότητας μπορεί να οδηγήσει σε μια σειρά ασταθών και ρηχών σχέσεων μικρής διάρκειας.
Οι περισσότεροι ενήλικες που μεγάλωσαν με συναισθηματικά «κενούς» γονείς έχουν ένα βαθύ αίσθημα απώλειας και θλίψης. Η «απώλεια» ενός γονέα που ακόμα ζει και αναπνέει, μπορεί να είναι μία πολύ τραγική εμπειρία. Να κοιτάς το γονέα σου στα μάτια ή να ακούς τη φωνή του και όμως να νιώθεις ότι είναι τόσο μακρυά σου… είναι τραγικό. Η ανικανότητα να συνδεθείς με τον άνθρωπο που σε έφερε σε αυτή τη ζωή, είναι τραγική. Είναι σαν ένας γρίφος. Είναι σα μία μακρινή φαντασία. Δυστυχώς, το ενήλικο παιδί αρχίζει να νιώθει μια αίσθηση θλίψης και απώλειας κάθε ελπίδας, εμπιστοσύνης και χαράς. Μερικές φορές τα ενήλικα παιδιά εσωτερικεύουν τα αισθήματα τους και αρχίζουν να νιώθουν κατάθλιψη, έχουν τάσεις αυτοκτονίας ή αυτοτραυματισμού. Αυτό συνήθως συμβαίνει όταν αρχίζουν τη χρήση ουσιών.
Είναι αλήθεια πολύ λυπηρό ότι η ζωή ενός παιδιού μπορεί να επηρεαστεί από την συναισθηματική και ψυχολογική αστάθεια και μη διαθεσιμότητα του γονέα του. Αυτή η πεποίθηση μοιάζει να δίνει στον ασταθή γονιό περισσότερη δύναμη από αυτή που του αξίζει. Όμως μακροχρόνιες έρευνες, επιβεβαιώνουν ότι τα παιδιά πρέπει να έχουν την εμπειρία, κατά τη διάρκεια των πρώτων χρόνων της ανάπτυξης τους, ενός τρυφερού φροντιστή/κηδεμόνα προκειμένου να αναπτύξουν τις απαραίτητες δεξιότητες (τη δεξιότητα να είναι συναισθηματικά διαθέσιμοι, να σχετίζονται με άλλους ανθρώπους, να καταλαβαίνουν τους κανόνες της κοινωνίας, να επικοινωνούν, κλπ) που θα χρειαστούν στη μεταγενέστερη ζωή τους.
Πηγή: PsychologyNow.gr
The post Οι συνέπειες της ζωής ενός παιδιού με έναν συναισθηματικά αποστασιοποιημένο γονέα appeared first on Ορίζοντας Γνώσης.
]]>The post Εφηβεία και υιοθεσία: Τι χρειάζεται ο έφηβος από την οικογένειά του; appeared first on Ορίζοντας Γνώσης.
]]>Ξεκινώ το σημερινό μου άρθρο εστιάζοντας στις κοινές ανάγκες βιολογικών και θετών παιδιών κι εφήβων: Η άνευ όρων αποδοχή του παιδιού ως άτομο, η ανοιχτή και θετική επικοινωνία, η προσαρμογή της οικογένειας στις αναπτυξιακές αλλαγές που φέρνει μαζί της η κάθε καινούρια φάση ζωής. Θα συμφωνήσετε μαζί μου φαντάζομαι ότι κάθε οικογένεια οφείλει να καλύπτει τις παραπάνω συναισθηματικές ανάγκες των παιδιών της, ανεξάρτητα από το αν τα παιδιά είναι βιολογικοί ή θετοί απόγονοι των γονέων τους.
Συνεχίζω με μια κοινή για όλους αναπτυξιακή διεργασία που δεν είναι άλλη από τη διεργασία για τη διαμόρφωση ταυτότητας στα χρόνια της εφηβείας. Η εφηβεία, όπως όλοι γνωρίζουμε, είναι φάση μετάβασης και αλλαγών. Αυτές οι αλλαγές είναι σε αναπτυξιακό επίπεδο κοινές φυσικά για όλους τους εφήβους, και γι’ αυτούς που μεγαλώνουν με τους βιολογικούς τους γονείς, και γι’ αυτούς που μεγαλώνουν με τους θετούς τους γονείς. Όλοι οι έφηβοι καλούνται να διαμορφώσουν τα ιδιαίτερα συστατικά της ταυτότητάς τους που τους προσδίδουν τη μοναδικότητά τους και στην πορεία τους αυτή να διαφοροποιηθούν από τους γονείς τους ως ξεχωριστά άτομα. Όλοι οι έφηβοι καλούνται να αναπτύξουν τις συναισθηματικές και κοινωνικές δεξιότητες που θα τους οδηγήσουν στην ενήλικη ζωή με αίσθημα επάρκειας για τον εαυτό τους και τη σχέση τους με τον κόσμο. Είναι φυσικά αυτονόητο ότι όλες αυτές οι διεργασίες γίνονται ευκολότερες με την βοήθεια και την διακριτική και θετική καθοδήγηση των γονέων.
Οι προκλήσεις που φέρνουν οι αλλαγές της εφηβείας σε όλα τα επίπεδα είναι κοινές για όλους τους εφήβους. Όλοι οι έφηβοι καλούνται να απαντήσουν στα ερωτήματα που θα τους οδηγήσουν στη διαμόρφωση της ταυτότητάς τους: Ποιος είμαι; Πού ανήκω; Ποια είναι η θέση μου στον κόσμο; Τι με συνδέει με τους γονείς μου; Τι με διαφοροποιεί από τους γονείς μου;
Στην περίπτωση του υιοθετημένου εφήβου οι προκλήσεις της εφηβείας συνδυάζονται με το ζήτημα της υιοθεσίας. Η υιοθεσία συνδυάζεται με ζητήματα απώλειας, απόρριψης, ενοχής, ντροπής και πένθους που μπορεί να έρθουν στην επιφάνεια στην ευαίσθητη περίοδο της εφηβείας. Το πένθος του εφήβου για τη ζωή που θα μπορούσε να είχε, μπορεί να οδηγήσει σε θυμό και ο θυμός σε επιθετικότητα που εκφράζεται με δυσλειτουργικές, αντιδραστικές συμπεριφορές ή με κατάθλιψη και απόσυρση. Ο υιοθετημένος έφηβος αισθάνεται διαφορετικός και αυτό το αίσθημα διαφορετικότητας από μόνο του μπορεί να κάνει έναν έφηβο να υποφέρει.
Για τον υιοθετημένο έφηβο, τα ερωτήματα είναι πιο σύνθετα και οι απαντήσεις τους, στον βαθμό που είναι δυνατές, μπορεί να δημιουργήσουν συναισθήματα σύγχυσης, θυμού και απογοήτευσης. Ο υιοθετημένος έφηβος ρωτά: Ποια είναι η ιστορία μου; Ποιοι είναι οι δικοί μου άνθρωποι; Σε ποιους μοιάζω; Μπορεί ακόμα να αναρωτιέται ακόμα και αν δεν ρωτά: Γιατί με άφησαν οι βιολογικοί μου γονείς; Γιατί δεν με κράτησαν κοντά τους; Γιατί δεν με μεγάλωσαν; Μήπως δεν με ήθελαν; Γιατί δεν με ήθελαν; Τι θα είχε συμβεί αν δεν είχα υιοθετηθεί; Πώς θα ήταν η ζωή μου αν είχα παραμείνει στην βιολογική μου οικογένεια;
Αρχικά θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι αυτά τα ερωτηματικά αποτελούν μια φυσιολογική και αναμενόμενη διάσταση της ανάπτυξης. Όλοι οι υιοθετημένοι έφηβοι θα αναρωτηθούν για τους βιολογικούς τους γονείς. Όλοι οι υιοθετημένοι έφηβοι θα αναρωτηθούν για τις γενετικές τους αποσκευές. Αυτή η διεργασία μπορεί να είναι επιπρόσθετα επιβαρυντική για τους εφήβους που δεν έχουν γνωρίσει τους βιολογικούς τους γονείς ή / και δεν έχουν πληροφορίες για αυτούς. Αν υιοθετήθηκαν σε μεγαλύτερη ηλικία, όλοι οι υιοθετημένοι έφηβοι θα επισκεφθούν με τη φαντασία τους τη ζωή τους πριν την υιοθεσία. Αυτές οι διεργασίες δεν εξαρτώνται καθόλου από το ποιοι είναι οι θετοί τους γονείς. Το πώς θα εντάξουν όμως αυτή τη διεργασία στη ζωή τους και στο μεγάλωμά τους εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το είδος της σχέσης και της επικοινωνίας που έχουν με τους θετούς τους γονείς και από το τι είναι και τι δεν είναι επιτρεπτό συναισθηματικά στο οικογενειακό τους πλαίσιο. Αν οι θετοί γονείς αντιλαμβάνονται αυτή την αναζήτηση ως φυσιολογική και αναμενόμενη, θα βοηθήσουν τον έφηβο να βιώσει θετικά την διεργασία διαμόρφωσης ταυτότητας χωρίς να του μεταδώσουν ενοχές. Μην παίρνετε λοιπόν προσωπικά την αναζήτηση που κάνει το παιδί σας για τις βιολογικές του ρίζες. Μην βιώνετε την αναζήτησή του ως επίθεση. Δεν το κάνει για να σας πληγώσει, ούτε για να σας δείξει ότι δεν είστε καλοί γονείς, ούτε επειδή δεν σας αγαπά. Αναζητά τις ρίζες του επειδή σε αυτή τη φάση ζωής αυτή είναι μια φυσιολογική αναζήτηση που βοηθά τους ανθρώπους να απαντήσουν στο ερώτημα: «ποιος είμαι;»
Αν ως θετοί γονείς αφήσετε τα συναισθήματα της δικής σας ανασφάλειας να υπερισχύσουν, τότε δεν θα μπορέσετε να καλύψετε τις ανάγκες του παιδιού σας. Αν βασανίζεστε από το ερώτημα «μήπως δεν με αγαπά αρκετά και γι’ αυτό θέλει να μάθει για τους βιολογικούς του γονείς;», τότε θα δημιουργήσετε ανώφελη ενοχή στο παιδί σας. Ο έφηβος που δεν μπορεί να ανοίξει τέτοιου είδους ζητήματα με τους γονείς του, συνήθως οδηγείται σε έναν από δύο τρόπους έκφρασης των αναγκών του: Είτε γίνεται αντιδραστικός και επιθετικός, και εξωτερικεύει τον συναισθηματικό του πόνο πληγώνοντας τους κοντινούς του ανθρώπους. Είτε κλείνει το ζήτημα και παραμερίζει την ανάγκη του, προκειμένου να μην πληγώσει τους γονείς του, εσωτερικεύοντας συναισθήματα θλίψης και πόνου. Επιπλέον, εδώ ελλοχεύει και ο κίνδυνος το παιδί σας να αναζητήσει μόνο του, μέσω διαδικτύου, τις ρίζες και την ιστορία του και έτσι να κάνει αυτό το ταξίδι χωρίς την υποστήριξή σας. Αν λοιπόν είστε θετοί γονείς και το παιδί σας είναι έφηβος, θα σας προτείνω να στραφείτε προς τον εσωτερικό σας κόσμο και να διερευνήσετε τα συναισθήματά σας όσο αφορά τις αλλαγές που φέρνει η εφηβεία στο παιδί σας και στη μεταξύ σας σχέση. Όπως μπορείτε πιθανόν να υποθέσετε, ακριβώς την ίδια διεργασία προτείνω και στις οικογένειες που συνδέονται με βιολογικούς δεσμούς. Χρειάζεται να διερευνήσετε τη δική σας πιθανή ανασφάλεια όσο αφορά τον ρόλο σας ως γονέα. Μόνο αν έχετε το θάρρος να απαντήσετε στα ερωτηματικά που σας δημιουργούν ανασφάλεια για τον εαυτό σας, θα μπορέσετε να είστε αρκετά συναισθηματικά παρόντες ώστε να ακούσετε και να συναισθανθείτε τις ανασφάλειες του παιδιού σας και να το υποστηρίξετε στην διαδρομή του προς την ενηλικίωση.
Δεν μπορώ να υποστηρίξω το παιδί μου αν βασανίζομαι από ερωτηματικά σε σχέση με την επάρκειά μου: «Είμαι καλός πατέρας; Είμαι καλή μητέρα;» Σας προτείνω λοιπόν να μετατοπίσετε τα ερωτήματά σας ώστε να αφορούν την επικοινωνία σας με το παιδί σας και όχι την επάρκειά σας. Μήπως η επικοινωνία με το παιδί μου περνάει κρίση; Μήπως αισθάνομαι στην επικοινωνία μας εχθρότητα, ανταγωνισμό, επιθετικότητα, απομάκρυνση ειδικά αφού το παιδί μου μπήκε στην εφηβεία; Υπάρχει κάτι που μπορώ να κάνω ως γονέας προκειμένου να πλησιάσω το παιδί μου με θετικούς όρους;
Πιστεύετε ότι το αδιέξοδο που βιώνετε στην επικοινωνία σας με τον έφηβο γιο σας ή την έφηβη κόρη σας, σχετίζεται κατά κάποιον τρόπο με το γεγονός ότι είστε θετοί και όχι βιολογικοί γονείς; Αν απαντάτε θετικά, τότε είναι απαραίτητο να δείτε πώς έχετε διαχειριστεί στην πορεία των χρόνων το ζήτημα της υιοθεσίας του παιδιού σας. Θα πρέπει να λάβετε υπόψη σας το νόημα της υιοθεσίας για τον εαυτό σας, για τον σύντροφό σας και για τη μεταξύ σας σχέση. Θα πρέπει να δείτε στο ιστορικό της οικογένειάς σας πώς έχει πλαισιωθεί το ζήτημα της υιοθεσίας και τι νόημα έχει αποκτήσει για εσάς και το παιδί σας και για το οικογενειακό σας σύστημα. Τι έχετε συζητήσει για την υιοθεσία; Με ποιον τρόπο και μέσα σε τι είδους συναισθηματικό κλίμα; Τι έχετε αποκρύψει και γιατί; Γνωρίζετε πώς αισθάνεται το παιδί σας για την υιοθεσία; Αν όχι, τι σας εμποδίζει να μάθετε; Διερευνήστε, αναρωτηθείτε, συζητήστε και αλλάξτε τις διαστάσεις της συναισθηματικής και οικογενειακής σας ζωής που χρειάζονται αλλαγή. Αν σε κάτι από όλα αυτά, ή σε όλα αυτά δυσκολεύεστε, αναζητήστε τη βοήθεια του ειδικού.
Σε κάθε περίπτωση, επιτρέψτε στο παιδί σας να εκφράσει τα συναισθήματα του, τις ανησυχίες του, τις επιθυμίες του. Αν στη συμπεριφορά του παιδιού σας βλέπετε ενδείξεις ότι κάτι το απασχολεί, το προβληματίζει, το βασανίζει, παρακινήστε το εσείς να σας ρωτήσει ό,τι θέλει και μην περιμένετε πότε θα το κάνει το ίδιο το παιδί. Δείξτε του ότι η αγάπη σας και η αποδοχή σας είναι άνευ όρων. Δείξτε του ότι επειδή τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει τον τρόπο που αισθάνεστε για το παιδί σας, είναι ελεύθερο να σας συζητήσει οτιδήποτε, όσο δύσκολο ζήτημα και αν είναι.
Βοηθήστε τον έφηβο να συναρμολογήσει το puzzle της ζωής του στον βαθμό που μπορείτε. Πιο σημαντική από την ακριβή πληροφορία είναι σ’ αυτή την περίπτωση ο τρόπος με τον οποίο θα αντιμετωπίσετε την αναζήτησή του. Αν έχετε πληροφορίες για τους βιολογικούς του γονείς, μοιραστείτε τις μαζί του με ειλικρίνεια, αλλά ταυτόχρονα με ευαισθησία, σεβασμό, διακριτικότητα και ηλικιακά κατάλληλες αποκαλύψεις. Αν μπορείτε να τον φέρετε σε επαφή μαζί τους, περάστε το μήνυμα ότι υπάρχει πρόσβαση, αν και όποτε το θελήσει. Αυτή η κίνηση περνά το μήνυμα στον έφηβο, αλλά και σε εσάς τους ίδιους, ότι ο δεσμός σας είναι τόσο ισχυρός που τίποτα δεν μπορεί να τον βάλει σε κίνδυνο.
Συχνά οι έφηβοι χρησιμοποιούν φαντασιωσικές καταστάσεις προκειμένου να αποφύγουν δυσκολίες τους στο παρόν. Για τον υιοθετημένο έφηβο αυτή η κατάσταση μπορεί να αποτελεί τη φαντασίωση της επανασύνδεσης με τους βιολογικούς του γονείς και την εξιδανικευμένη ζωή μαζί τους. Βοηθήστε τον έφηβο να διαχωρίσει τη φαντασία από την πραγματικότητα και να επικεντρώσει στην πραγματικότητα, χτίζοντας δεξιότητες που θα τον βοηθήσουν στη διαχείριση των δυσκολιών του.
Αν το παιδί σας σάς πληγώνει, ψάξτε για το συναισθηματικό μήνυμα κάτω από τη συμπεριφορά και την αντίδρασή του. Αν το παιδί σας σας λέει: «Καλύτερα να μην με είχατε υιοθετήσει, ή, θέλω να βρω τους βιολογικούς μου γονείς και να φύγω να πάω να ζήσω μαζί τους», παρατηρήστε πολύ προσεκτικά τι συμβαίνει στη μεταξύ σας σχέση και επικοινωνία. Ακούστε τον συναισθηματικό πόνο πίσω από τα λόγια του παιδιού σας και παραμερίστε το δικό σας πόνο, ακόμα και τον θυμό σας. Ακούω μερικές φορές τους θετούς γονείς να παραπονιούνται: «Του δώσαμε τα πάντα και αυτό είναι το ευχαριστώ». Αν αισθάνεστε έτσι θυμωμένοι, αδικημένοι και ματαιωμένοι, σας υπενθυμίζω ότι αυτή η οπτική διαστρεβλώνει τα πράγματα και μας κρατά δέσμιους στο πλέγμα των χειρισμών και της ενοχής. Αν αισθάνεστε έτσι, η γνώμη μου είναι να μιλήσετε στον ειδικό πριν επιχειρήσετε να αλλάξετε την επικοινωνία με το παιδί σας.
Θυμηθείτε ότι γονείς μας κάνει κατά κύριο λόγο η σχέση που δημιουργούμε με το παιδί μας και όχι η βιολογική διάσταση της απόκτησης ενός παιδιού. Θυμηθείτε όμως επίσης ότι η υιοθεσία είναι ένα κεντρικό ζήτημα στην προσωπική ιστορία του παιδιού σας και ότι είναι απόλυτα φυσιολογικό να αναρωτιέται και να αναζητά τις βιολογικές του ρίζες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν σας αγαπά. Διαχειριστείτε τον φόβο σας και την ανασφάλεια για τη σχέση και τον ρόλο σας και εντάξτε την αναζήτηση του παιδιού σας στην οικογενειακή σας ζωή με τρόπους που να ενδυναμώνουν τη σχέση και τη σύνδεσή σας μαζί του. Τέλος, η ιστορία μιας υιοθεσίας πρέπει κατά τη γνώμη μου να εμπεριέχει υπερηφάνεια και όχι ντροπή για το παιδί και τους γονείς του, για τους ανθρώπους που δημιουργούν δεσμούς ζωής. Αν αυτό το στοιχείο δεν αναδύεται στην οικογενειακή σας ζωή, είναι ευκαιρία να το αναδείξετε όταν το παιδί σας μπαίνει στην εφηβεία, ώστε να βιώσει και την μετάβαση στην ενήλικη ζωή του με αίσθημα αποδοχής και υπερηφάνειας για τον εαυτό του και τη ζωή του.
efiveia.gr
Δρ. Αναπτυξιακής Ψυχολογίας – Ψυχοθεραπεύτρια
Ευφροσύνη Αλεβίζου
The post Εφηβεία και υιοθεσία: Τι χρειάζεται ο έφηβος από την οικογένειά του; appeared first on Ορίζοντας Γνώσης.
]]>